Griekse liederen, een Armeens en Zweeds liedje en daar tussendoor instrumentaal werk van pianist/componist Horace Silver. Menig concertorganisator zou er eens goed voor gaan zitten en dat zal in Berkel-Enschot ook wel het geval zijn geweest. Want daar, in Cultureel Centrum De Schalm streken op deze zonovergoten middag zomaar Ilja Reijngoud en Elizabeth Simonian neer, om met drie andere musici het project ‘Around The World’ gestalte te geven. 

Eigenlijk niet ‘zomaar’, want het concert van trombonist Reijngoud c.s. was een initiatief  van de Stichting EXPO, die in voornoemd cultureel centrum al een jaar of vier, vijf jazzmiddagen organiseert. Hierover verderop meer.

Mede-organisator en programmeur Peter Spapens had de zon van tevoren al zien aankomen. Om – zoals wel vaker gebeurt bij ‘zijn’ concerten – te voorkomen dat ze door hooguit een man of tien werden bijgewoond, had hij voor deze middag vijftien vrijkaarten ter beschikking gesteld aan bewoners van de noodopvang vluchtelingen in Tilburg. “Er zijn er al een paar”, lachte hij hoopvol voordat het concert om half drie een aanvang nam. “Misschien komen er nog wel meer.” En ja hoor, zijn wens werd vervuld. Zo’n twaalf mannen uit Syrië, Irak, Iran en Afghanistan waren komen opdagen en zij mengden zich organisch onder het publiek, dat op een enkele uitzondering na tot de oudere generaties Nederlanders kon worden gerekend. Waarmee de concertruimte tot de laatste stoel was bezet.

HORACE SILVER

Ilja Reijngoud en zijn mannen en een vrouw speelden twee sets. Elk begon met een stuk van Horace Silver. Geen wonder, want de trombonist speelt werk van hardbopper Silver al vele jaren. Bovendien nam hij met omder andere pianist Rob van Bavel en slagwerker Marcel Serierse het album Ilja Reijngoud Quartet – Goldie Meets Silver – a tribute to Horace Silver op. In Berkel-Enschot had het kwartet een iets andere bezetting: Reijngoud, Serierse en Van Bavel waren er gewoon, Marius Beets was vervangen door contrabassist Guus Bakker. Die laatste gaf geen krimp. Pas een dag voor het concert had hij kennis genomen van het materiaal dat zou worden gespeeld. Tijdens het Uur U was daar niets van te merken: hij liep bijna op de troepen vooruit.

Vocaliste Elizabeth Simonian schoof geruisloos de twee sets binnen. Haar inbreng is rijk en gevarieerd. De zangeres heeft een naar het lijkt gemakkelijke stem, die zij volop beheerst en in alle toonhoogtes een eigen stempel meegeeft. Bovendien kan zij aardig improviseren. In de tweede set demonstreerde zij dat in duo met Ilja Reijngoud, die voor de gelegenheid een demper op zijn trombone had geplaatst. Opvallend was dat de instrumentale tussendelen in de liederen van de zangeres wel heel erg lang waren. Alsof de musici wilden laten horen dat zij er ook nog waren. Volstrekt overbodig. Bovendien werkte deze speelwijze eenvormigheid in de hand.

Met de aanwezige vluchtelingen werd danig rekening gehouden. De meeste aankondigingen waren in het Engels. Bij het laatste nummer richtte Elizabeth Simonian zich rechtstreeks tot deze mensen met de vraag of er iemand was die de Armeense taal beheerste. Jawel, twee mannen zelfs. “Ojee”, lachte de zangeres, “misschien kun je beter even de zaal verlaten, dan hoor je niet hoe slecht misschien mijn uitspraak is.” Het concert kreeg een voor sommigen kippenvel bezorgend slot, toen Simonian een droevig lied inzette, dat met subtiel pianospel van Rob van Bavel dit toch miraculeuze concert een hoogstaand einde opleverde.

WISSELEND

De serie concerten van Stichting EXPO in Berkel-Enschot bestaat uit klassieke- en jazzoptredens. De belangstelling ervoor is erg wisselend. Dat maakt dat de opzet van de concertreeks niet is bedoeld om geld binnen te harken. Integendeel, meestal moet er geld bij. Toch is organisator Peter Spapens van de organiserende stichting geen pessimist. Hij zoekt stad en land af om binnen het toegestane budget muziek te brengen die intrigeert en mensen aan het denken zet. In de meeste gevallen lukt hem dat ook.

Initiatieven als die van deze Berkel-Enschotse stichting zijn meer dan lovenswaardig. In een tijd waarin de ene na de andere jazzclub is omgevallen en de weinige die er nog zijn in veelal acute geldnood verkeren, wordt op kleine schaal missionariswerk gedaan om jazz in al zijn facetten te tonen. Het publiek is ermee gediend, maar de musici ook. Toegegeven, het zijn geen topgages die worden uitbetaald, maar de ware diehards onder de jazzbeoefenende Nederlanders zijn daar primair ook niet op uit. Het gaat hen liever om het spelen voor publiek en daaraan wordt met initiatieven als die van de Stichting EXPO ruimschoots voldaan. Moeten natuurlijk al die Berkel-Enschottenaren en mensen uit de omliggende dorpen en de grote stad Tilburg, wel de gang maken naar Cultureel Centrum De Schalm!

RINUS VAN DER HEIJDEN
beeld GEMMA VAN DER HEYDEN

Ilja Reijngoud en Elizabeth Simonian – Around The World
De Schalm Berkel-Enschot, 3 april 2016

www.stichtingexpo.nl
www.iljareijngoud.com

Ilja Reijngoud – trombone
Elizabeth Simonian – zang
Rob van Bavel – piano
Guus Bakker – contrabas
Marcel Serierse – slagwerk

Previous

Gato Barbieri schoof Latijns-Amerika de free jazz binnen

Next

Tango Extremo doet havens Buenos Aires en Havana aan

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook