Het 45eJazz in Duketown in Den Bosch eindigde met een concert van publiekstrekker Alan Clark op een bomvolle zomerse Parade. Hij kwam waarvoor hij was gevraagd en sloot het festival op de traditiegetrouwe Pinkstermaandag af. De organisatie en de horeca konden tevreden terugkijken op een mooie editie met ongeveer 155.000 bezoekers en met een paar dagen mooi zomers weer en geen spat regen. En er viel gedurende de vier dagen van het grootste gratis jazzfestival in Nederland veel jazz uit binnen- en buitenland te horen op diverse lokaties in de Bossche binnenstad.
De Parade is het grootste podium van Jazz in Duketown en heeft ongetwijfeld ook de breedste programmering. Natuurlijk kun je er ook jazz horen, want het Nationaal Jeugd Jazz Orkest mocht daar als het Jong Oranje van de jazz onder leiding van Anton Goudsmit spetteren op zaterdag. Het Brabants Jazz Orkest speelde er met Eric Vaarzon Morel als gast en de supergroep van Eric van der Westen, Private Time Machine, trad er met een grote bezetting aan met blazers en de toetsenisten Jeroen van Vliet en Martin Fondse.
Jazz in Duketown heeft veel speellokaties met verrassend veel interessante muzikanten. Het programmaboekje is niet altijd even informatief en naar een bezetting is het wel eens zoeken. Voor de echte jazzliefhebber is er echter op het festival een aantal niet te missen podia. Een ervan is de Markt waar gevestigde jazznamen spelen en waar je op één van de 750 stoelen zittend kunt genieten van concerten die vaak wel negentig minuten duren. Er wordt zelfs over gedacht om het aantal stoelen komend jaar nog uit te breiden. Op het Kerkplein vind je de jongere, onbekendere en vernieuwende acts. De trap naar de kerk biedt een soort van natuurlijk auditorium en maakt het enigszins intiem en besloten. De derde relevante locatie is de Willem Twee Concertzaal. Volg de bordjes Toonzaal om er te komen. Het is verstandig om de programmering in die voormalige synagoge goed in de gaten te houden, want daar is sprake van bijzondere concerten. En voor de puristen onder ons: dit is de enige locatie tijdens het festival waar je niet wordt afgeleid door babbelende mensen die absoluut niet voor de muziek komen!
WERELDMUZIEK
Op vrijdagavond start het festival. Het is altijd een wat moeilijke avond, maar de programmeurskeuze om te mikken op wereldmuziek zoals Estrella’s Guajira Cuban Country Music is terecht en de Cubop City Big Band van Lucas van Merwijk bleek een juiste. Deze muziek zorgde er voor dat er op die koude vrijdagavond op de Markt zelfs volop werd gedanst.
Op zaterdag opende het Marktpodium met het StarkLinneman Quartet, een versmelting van klassieke muziek met jazz met Paul Stark op piano, Jonas Linneman op drums, Iman Spaargaren op tenorsax en Vasilis Stefanopoulos op contrabas. Ondertussen speelde de 88-jarige trompettist Ack van Rooyen met het Nick van der Schoot Trio in de bibliotheek. Een festival is keuzes maken. De Willem Twee Concertzaal herbergde die middag twee sets van 45 minuten van het grote ensemble van Martin Fondse in het kader van de Buma Boy Edgarprijstour. Martin Fondse staat bekend om zijn composities voor grotere gezelschappen en muziek die op de persoon is geschreven, met hier magnifieke rollen voor vocalisten Anna Serierse en Sanne Rambags.
Op het Kerkplein werd het podium ’s avonds ingenomen door een invasie van onze zuiderburen. Het acht muzikanten sterke Evil Empire Orchestra bracht daar behoorlijk wat leven in de brouwerij met zijn poppy, funky, rocky (en nog meer) sound. Zangeres en boegbeeld Kimberly Dhondt schudde het Kerkplein helemaal los. Het gemaskerde Blow Trio, ook uit België, met twee saxofoons en één drum zweepte de boel nog verder op en blies en sloeg het dak van het podium er verder af. En terwijl ‘de jeugd’ zich vermaakte klonk een goede honderd meter verderop ‘Country For Old Men’ van festivaltopper gitarist John Scofield. Hij speelde bewerkingen van oude countrynummers met zijn all-starbezetting met basgitarist Vicente Archer en drummer Bill Stewart. De in Nederland geboren Gerald Clayton op piano en Hammondorgel kreeg een extra introductie.
TOPDAG
Dag drie werd de gedroomde festivaldag met een strakblauwe lucht en middagtemperaturen rond de 25 graden. Ook in muzikaal opzicht was er genoeg te beleven om er een topdag van te kunnen maken. Helaas bleek de geplande masterclass van James Carter geen doorgang te vinden. Althans de masterclass werd achter gesloten deuren zonder publiek gegeven. Toen hij bijna een halve dag later met zijn Elektrik Outlet op het podium verscheen was er van tegenzin weinig te merken. De man had kennelijk besloten om te laten zien en horen dat hij alle aspecten en toepassingen van zijn instrumenten voor honderd procent beheerste.
Carter liet zijn sopraansax fluiten en gieren en de tenorsaxofoon plofte en gromde als een vulkanische uitbarsting. Aan zijn zijde Ralphe Armstrong die kennelijk nog eens zeven maanden met Frank Zappa heeft gewerkt, op de fretloze elektrische bas. Armstrong speelde Blue Mashed Potatoes, opgedragen aan Zappa. En dat Carter wilde imponeren, hadden we natuurlijk ook wel verwacht. Verder was er die dag op de Markt voldoende te beleven met het Yuri Honing Quartet (Tijs Klaassen op contrabas), gitaarvirtuoos Yotam Silberstein met Vitor Gonçalves (piano, accordeon), Petros Klampanis (contrabas) en Daniel Dor op drums.
En vorig jaar ook al te gast: Phronesis, maar nu samen met het New Rotterdam Jazz Orchestra. Daarna was het nog de beurt aan de Cubaanse krachtpatser op piano en toetsen Robert Fonseca die met zijn trio full power de avond inging. Ondertussen was er nog een ingelast concert van Vincent Houdijk met Teus Nobel en Maciej Domaradzki in de Willem Twee Concertzaal, twee sets van de Poolse pianist Marcin Wasilewski met zijn trio en de in Israël geboren en in Brooklyn wonende ‘nieuwkomer’ Itamar Borochov op trompet. Deze wist indruk te maken door in zijn muziek invloeden uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika te introduceren die een geheel eigen geluid opleverden. Ook deze dag op het Kerkplein was er sprake van een erg sterk programma met onder andere het Michiel Stekelenburg Trio, Red Snapper en de op haar baritonsax rockende Tini Thomsen en MaxSax.
MIDDAGPROGRAMMA
Dag vier vermeldde uitsluitend een middagprogramma en een beperkt aantal speelplekken. Op de Markt het Peter Beets Trio met tenorsaxofonist Eric Alexander, maar eigenlijk was broer Marius Beets bandleider en werd muziek van zijn nieuwe plaat uitgevoerd. Oene van Geel, Mark Tuinstra en Niti Ranjan Biswas uit Amsterdam Noord, ook wel bekend als The Nordanians waren naar het zuiden afgezakt om op het Kerkplein hun muziek te laten horen. Zangeres Zara McFarlane bracht een mix van soul, jazz, dub en reggae over de zonovergoten Markt. En voor wie na vier dagen jazz en bier in Duketown nog energie over had, kon zich nog even laven aan het energieke Trio Montis, Goudsmit & Directie om vervolgens op te lossen en in het niets te verdwijnen in de mensenmassa bij Alain Clark.
Pinkstermaandag is verder om af te bouwen en te ‘chillen’. Jazz in Duketown had tienduizend bezoekers meer dan vorig jaar die konden genieten van een met zorg door programmeurs Koen Graat en Bartho van Straaten uitgepuzzeld programma met veel hoogtepunten. Ook zullen er ongetwijfeld veel hectoliters bier door de kelen zijn gevloeid. Want jazz en bier lijken in Den Bosch nog altijd goed samen te gaan.
Tekst en foto’s EDDY EN ELLA WESTVEER
Jazz In Duketown
Binnenstad ’s-Hertogenbosch, 18 t/m 21 mei ‘18
