Zara McFarlane en Max Luthert

De gure en koude zondagavond ten spijt was de zaal van het Bimhuis tot aan de nok gevuld voor het optreden van Zara McFarlane. Naar eigen zeggen haar derde al in deze gerenommeerde jazztempel, waar de Jamaicaans-Britse zangeres haar vorig jaar verschenen album ‘Arise’ presenteerde.

Dat McFarlane sinds haar debuut al vaak in een adem genoemd wordt met grootheden als Nina Simone en Cassandra Wilson is goed te begrijpen. Haar stembereik, warm in de lage tonen en met een heel licht metalige klank in het hoge, was indrukwekkend. Haar – naar lijkt moeiteloze – microfoontechniek en dynamiek gaf aan haar repertoire, en dus ook aan deze avond een verscheidenheid aan sferen. Van uitbundig dansbare en meezingbare liedjes tot aan gevoelige ballads. Ook maakte ze goed gebruik van de intieme zetting van het Bimhuis, waar het publiek zich zo dichtbij het podium bevindt. Zo kon Zara McFarlane interactie aan gaan, door bijvoorbeeld al vroeg tijdens haar optreden mensen uit te nodigen om mee te zingen. Dit resulteerde in een rustige, tweestemmige uitvoering van Ode To Cyril, waar de band net zoveel plezier aan beleefde als het publiek.

Sam Jones

EIGENZINNIG

Wat ook opviel is hoe McFarlane vooral haar eigen stem heeft gevonden en hoe ze haar eigenzinnige stijl etaleerde. De composities op Arise omarmen niet alleen de invloeden van haar idolen plus jazzstandards, maar ook de elektronische invloeden en samples van tijdsgenoten. En net even belangrijk: haar Afro-Caribische oorsprong. Zoals ze in eerdere interviews vertelde: ‘Jazz en reggae hebben dezelfde basis’ en daar maakte ze met succes dankbaar gebruik van. Getuige onder meer haar sensibele interpretatie van Congo’s Fisherman of het swingende Fussin’ And Fightin.

Binker Golding

De goede chemie tussen de muzikanten was direct voelbaar, alsmede het plezier dat ze hebben bij het samenspelen. Niet gek natuurlijk, want ze traden veelvoudig met elkaar op. Maar hoe geolied dan ook, de samenwerking voelde (gelukkig) nog fris en speels aan. De fluïde baslijnen en drums zorgden voor vloeiend meeslepende reizen, zonder meer bij Freedom Chain. Het vraag-en-antwoord-duet tussen McFarlane en drummer Sam Jones op Angie La-la was niet alleen een geweldig muzikaal moment, maar ook gevuld met humor. Waar drummer en producer Moses Boyd terecht geprezen is voor zijn rol bij het componeren en de studio-opnamen van Arise, kan zonder meer gezegd worden dat Sam Jones er live niet voor onder doet. Elke klap was raak en hij slaagde erin om tegelijkertijd precies, scherpzinnig en zeer swingend te spelen.

Peter Edwards

DISCREET

Binker Golding liet ook zijn veelzijdigheid horen. Van discrete begeleiding, solo’s met popinvloeden tot aan vrije improvisaties, wist hij op elk moment te vertolken wat een nummer nodig had. Tot grote vreugde van deze recensent hoorde een mooie uitvoering van het emotionele Silhouette tot de speellijst van deze avond. Het publiek had gelijk, er was geen betere manier om de winter de rug toe te keren dan dit warme bad van Britse jazz, reggae en soul.

Tekst en foto’s SOPHIE CONIN

Zara McFarlane
Bimhuis Amsterdam, 25 maart ‘18

Zara McFarlane – zang
Peter Edwards – piano, toetsen
Max Luthert – basgitaar, contrabas
Binker Golding – tenorsaxofoon
Sam Jones – drums, pads

www.bimhuis.nl

Previous

Marnix Busstra en Mike Mainieri doen niet moeilijk

Next

Mark Haanstra en Oene van Geel: wereld door een gaatje

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook