In alle eenzaamheid alles wat in jouw gitaristenziel huist aan de oppervlakte brengen. Dat doet Marc van Vugt, nu hij deel twee van zijn ‘Guitar Tales’ uitbrengt. Onder de titel ‘The Curious Badger’ toont hij in twaalf eigen stukken zijn visie op de wereld van de gitaar anno nu. Zíjn wereld wel te verstaan.
Om alle creativiteit en fantasie die in hem huizen aan de oppervlakte te brengen, maakt Marc van Vugt gebruik van negen gitaren, een harp-citer en een heel klein dotje percussie. Die laatste twee instrumenten heeft hij gereserveerd voor één stuk: The Coyote and the Badger, waarin hij in amper drie minuten ook nog eens vijf verschillende gitaren ter hand neemt. Alleen zo’n werkwijze is al een kunststukje op zich.
The Curious Badger is vooral geënt op Amerikaanse invloeden, mede door de keuze van zijn instrumenten. Neem bijvoorbeeld de archtop gitaar, zijn Levin 325 uit 1960, die in het verleden ook werd bespeeld door Django Reinhardt en Joe Pass en eveneens de schouders sierde van Elvis Presley en Chuck Berry. Het kenmerkende, warme geluid, dat slechts met een subtiele aanslag wordt voortgebracht, krijgt bij Marc van Vugt in zijn Black Belt een meer dan fraaie uitvoering en een weerspiegeling van hoe zo’n specifiek instrument moet klinken.
Marc van Vugt speelt afwisselend op gitaren met nylon- en stalen snaren. Opvallend en verrassend is dat hij in vier composities kiest voor de twaalfsnarige Guild F512. Maar evengoed voor zijn National Folkstar resonator gitaar, die hij in Dancing in the Wind – alweer een stuk van slechts een dikke drie minuten – afwisselt met zijn akoestische Guild-basgitaar.
Het zijn telkens die keuzes die The Curious Badger bijzonder maken. Het is daardoor niet alleen een album geworden voor pure gitaarfreaks, maar evenzeer voor hen die naast jazz ook verschillende andere muziekstijlen een warm hart toedragen.
De (waarschijnlijk) in alle eenzaamheid ontstane composities op deze cd ademen een enorme diversiteit uit. Étude-achtige passages wisselen af met forse aanpakken, zoals in het titelstuk The Curious Badger waarmee het album opent. Hard en onverbiddelijk knalt de twaalfsnarige gitaar er uit, als wil de bespeler ervan zeggen: let op, hier komen wij aan.
Een extra plus van dit album is de geluidskwaliteit. Wie wel eens solowerk van de klassieke gitarist John Williams beluisterde, is immer tekort gedaan door het vaak abominabel slechte opnamewerk van zijn muziek. Er vallen dimensies door weg. Maar daar is hier bij Marc van Vugt geen sprake van. De resonantie van alle gitaren en hun vaak lichte galm maken niet alleen het beluisteren aangenaam, het toont hoe de karakters van de instrumenten door de bespeler ervan tot in details worden ‘uitgeput’.
The Curious Badger is daarmee een waardig vervolg op deel één, The Lonely Coyote van ruim een jaar geleden. Daaraan had Marc van Vugt niet genoeg om van zijn muzikale avonturendrang kond te doen. Nu liggen er vijfentwintig stukken verpakt in twee cd’s, die een terrein vormen dat je slechts op je tenen lopend mag betreden. Want dit fraaie pakket akoestische gitaarmuziek is het waard om in dezelfde stilte als waarin het werd gecreëerd, te consumeren.
RINUS VAN DER HEIJDEN
The Curious Badger wordt op 25 februari om 15.30 uur gepresenteerd in het Bimhuis in Amsterdam. Tegelijk met het album Dancing on Water van Ineke Vandoorn en Jasper van ’t Hof.
MARC VAN VUGT
The Curious Badger – Guitar Tales II
Baixim Records
Marc van Vugt – akoestische gitaren en composities
