Dromerig maar ook een beetje boos, harmonieus en disruptief, uitnodigend, swingend, sloom, dwingend. Dat zijn de kenmerken van ‘Cloud Song’, het nieuwste album van het Undercurrent Trio. Het is opgenomen tijdens het staartje van de Covid-periode en wordt versterkt met trompettiste Suzan Venema.
Cloud song begint op de eerste noot van wat een Antônio Carlos Jobim-melodie had kunnen worden. Trompet en basklarinet spelen unisono of meerstemmig en slaan dan elk andere weggetjes in. De gitaar sticht verwarring met elektrogeluiden uit de jaren-zeventigdoos. Dit is niet het gitaargeluid dat je met deze bezetting associeert. Er volgt een bridge en de gitaargeluiden ontspinnen zich in een heftige scheursolo. Aan het eind wordt een wandelritme ingezet als overgang voor de klarinetsolo, die als een kalmerende stem uitnodigt om gerust mee te zweven. De basklarinet komt ook bij het tweede stuk Bueonos Aires Revisited tot recht als fluisteraar die naast het heldere trompetgeluid overhaalt om toch maar overal schoonheid te zien en horen.
Als dit klinkt als een verrassende greep elementen om daaruit een compositie en improvisatie te brouwen is dat meteen een goede aanzet om de sfeer van deze cd te vangen.
Het Undercurrent Trio is het geesteskind van Iman Spaargaren, componist, rietspeler en muzikale duizendpoot met een dozijn projecten. Behalve het Undercurrent Trio is er ook het Undercurrent Orchestra met weer heel andere golfstromingen. Spaargaren meldt op de hoes van de cd dat zijn samenwerkingen met twee Argentijnse ‘muchachos’ Guillermo Celano (gitaar) en Marcos Baggiani (drums) de inspiratie voor deze opnames vormde.
Daar waar we vaker horen van een tweespan bestaande uit drummer en bassist is juist bij deze opnames de afwezigheid van de bas een element waar je na een tijdje bij stilstaat. Het geeft alles iets luchtigs. De stukken duren gemiddeld zo’n vier a vijf minuten en zijn te omschrijven als ‘liedjes’. Het geheel is melodisch en je zou er zo teksten of verhaaltjes bij kunnen bedenken. Het geheel neigt naar de trage kant. Couleur locale heeft een mooie samenspraak tussen gitaar en klarinet tot de flugelhorn zachtjes maar opvallend binnen slingert. Bij de passages waar gitaar en drums de toon aangeven ontstaan de wisselpunten. De drums zetten regelmatig een strak ritmisch patroon in, hup, recht staan, huppel, hink-stap-sprong, een-twee-naar links, naar rechts en voorwaarts mars.
Alle stukken zijn geschreven door Iman Spaargaren. De componist plaatst zijn rif of melodie met arrangement als basisstructuur en het kwartet gaat aan de slag. Er zijn bloedmooie solo’s zoals bij de toegift, het kattenbelletje. Hier laat Celano alsnog een romantische latin-lover-gitaar horen en het samenspel tussen Veneman en Spaargaren klinkt als een verstrengelde eeneiige tweeling.
Onder de melodie-instrumenten blijft de drums met afwisseling in tempo en volume steeds aanwezig. Dat wordt aangevuld met de diepe sonore basklarinet die je aandacht vestigt op dan weer de harmonie en dan weer het ritme. De structuur van het arrangement met op gepaste momenten de ritmewissel, brengt de samenhang in alles wat eromheen afspeelt.
MONICA RIJPMA
UNDERCURRENT TRIO & SUZAN VENEMAN
Cloud Song
Zennez Records
Suzan Veneman – trompet en flugelhorn
Iman Spaargaren – tenorsaxofoon, klarinet en basklarinet
Guillermo Celano – gitaar en effecten
Marcos Baggiani – drums
