Soms blijft een cd zomaar wat langer liggen, verstopt tussen de stapel, wachtend op een recensie. Dat is het geval bij ‘No One Knows’ van nieuwkomer Pau li Liem. Gelukkig lijkt Liem niet iemand die ondertussen stil zit. Ze blijft haar tijd en talent ongehinderd gebruiken om als uitvoerend musicus op bescheiden maar ferme manier aan de weg te timmeren. Ze is de komende maanden met verschillende projecten in het land te zien en te horen.
Liem studeerde in 2021 af bij Fontys Academy of the Arts in Tilburg voor jazzzang met bijvak piano. Dat was midden in de lockdownperiode. Ook de pandemie sloeg Liem niet uit het veld. Ze maakte gretig gebruik van het aanbod van jazzclub Paradox om in de lege zaal te komen studeren en repeteren. Als gevolg van haar dagelijkse aanwezigheid daar viel ze op en werd herkend als origineel talent.
Paradox zorgde ervoor dat ze werd uitgekozen om deel te nemen aan Music Hub Brabant. In hetzelfde jaar nog speelde ze op het Sound of Europe festival in Breda. Haar docent op het conservatorium had haar voorgedragen voor een carte blanche die ze invulde door te spelen met twee reeds gearriveerde jazzmusici die bij Music Hub Brabant kind aan huis waren, pianist Harmen Fraanje en drummer Pascal Vermeer. Zijspelen op haar debuut-cd mee en zijn nu vaste medewerkers in haar ensemble. Zo zie je maar weer eens hoe een koe een haas vangt.
De stukken op No One Knows zijn eind 2022 en begin 2023 opgenomen. Het album kwam dit voorjaar uit bij ZenneZ Records. Liem scoorde er bovendien een nominatie mee voor de Edison Award voor beste nieuwkomer. Reden genoeg om het album eens rustig te beluisteren.
Het titelnummer wordt uitgevoerd door het trio Liem, Fraanje en Vermeer. De melodie en tekst beginnen unisono samen met de piano. I will go to where the road leads … I promise I’ll return before you notice I’ll be gone. De glasheldere stem en sterke boodschap staan meteen ergens voor. Ze klinken krachtig en toch breekbaar. Zoiets als het leven, onduidelijk, op weg zonder dat je ergens zeker van kan zijn, maar je moet toch maar op een doel afgaan.
Er staan tien nummers op dit debuut, allemaal van de hand van Liem. Behalve trio-uitvoeringen zijn er stukken waar gitarist Teis Semey zijn noordelijke mysterieuze tonen aan toevoegt. Zoals bij Smouldering Embers waar de gevocaliseerde zanglijnen als motten om de vlam van de gitaar van Semey dansen en de drums aan de onderkant de geheimzinnigheid zachtjes schuifelend naar de voorgrond drukken.
Kristal begint daarna met een eenzame piano die zacht maar bevlogen binnenkomt. De drums en stem brengen aanvulling met precies geïntoneerde woorden en noten die de aandacht vragen en die dan vasthouden. De melodie wijdt uit en elk instrument voegt laagjes en observaties toe die het geheel compleet maken, subtiel neergezet met krachtige pertinentie tot het abrupt einde.
Through the storm begint met Marijn van de Ven op contrabas. Een gevocaliseerde zanglijn wordt op de gitaar gedubbeld en gaat over in woorden en klanken, polyritmische tempo’s komen op gang, gaan over in bebop-riedels om weer in iets anders uit te vloeien. Semey maakt er een prachtige bedachtzame gitaarsolo van en de stem komt als een zucht terug in beeld.
Where do you go is een vraag, een empathie, een vertwijfeling. Geen melodie, maar uit een doorgevlochten gedachte vorm gegeven tot bijna een lied, maar niet helemaal. Gitarist Temey zet na de zang het onderzoek verder en verlengt de vraag, op een bed van ruisende drums. Het antwoord wordt niet gegeven.
Op dit album horen we pianiste Liem niet aan het werk, of alleen middels de invloed van de piano die te horen is via haar composities. Die composities zijn authentiek, uitnodigend met een vage bekendheid zoals je dat hebt bij een sprookje. De zangoefeningen zijn boeiend net zoals de teksten, maar laten nergens het onderste uit de kan zien. Je kan er van alles bij associëren en het album switcht tussen donker en licht, luchtig.
Liem heeft een stem die krachtig is en emotioneel tegelijk. Ze heeft met haar ensemble de juiste aanvulling gevonden van luisterende muzikanten die haar aanzetten verder te verkennen en uit te spinnen. Je wordt als luisteraar meegenomen in een gedachtegang, een konijnenhol, zoals Alice in een wonderwereld die spannend en een beetje duister is.
Dit is een sterk en verrassend debuut, jong en volwassen tegelijkertijd. Liem heft ogenschijnlijke tegenstrijdigheden op met een nieuwsgierige en open originaliteit. Die nominatie van beste nieuwkomer is dubbel en dwars verdiend.
MONICA RIJPMA
PAU LI LIEM
No One Knows
ZenneZ Records
Pau Li Liem – zang, composities
Teis Semey – gitaar
Harmen Fraanje – piano
Marijn van de Ven – contrabas
Pascal Vermeer – drums
