‘Gardens of Abundance II’ is een dubbel-cd met verschillende live-opnames van optredens van trompettist Eric Vloeimans en pianist Egbert Derix. Derix schreef op de hoes een tekst die het verdient om te worden aangehaald hier: ‘Het wordt stiller in de zaal en stiller in ons. We lopen op en nemen onze plaats in voor de wandeling samen. We laten het gebeuren, niet in zwart wit maar in kleuren’. Wat een mooie omschrijving van het avontuur van improvisatie. Wie het hele gedicht wil lezen, raad ik aan het album te kopen.
De eerste cd opent met het in Lux in Nijmegen opgenomen Luxabundance. Vloeimans speelt op een Hub van der Laar-trompet en gebruikt een LefreQue soundsystem. Bij de verschillende opnames verandert de trompet dusdanig van klank en kleur, dat deze tuinen van overvloed ook als reis kunnen dienen om de trompetachtige blaasinstrumenten in hun natuurlijke omgeving te ontdekken. Luxabundance neemt je mee naar een oase in een Arabische woestijn. De trompet zweeft binnen op een briesje en klinkt bijna als een zourna. De piano begint met getokkel op de snaren die een luit oproepen en de twee muzikanten omzwermen elkaar en bouwen zo een weemoedig sprookje op uit de bundel van Duizend-en-een-nacht.
De piano zet daarna Mama is onderweg in. Hierin klinkt de trompet glashelder en er wordt gespeeld met unisono en uit elkaar lopende melodielijnen. Het geheel balanceert tussen folk en klassiek en zou aanleiding voor een tekst kunnen zijn. Het nummer komt terug op de tweede cd. Het klinkt alsof Vloeimans vooral met het geluid experimenteert: kan de trompet nog voller, nog warmer, nog wolliger of juist helderder klinken?
De tweede serie opnames van cd-1 dateert al uit 2013, dus negen jaar eerder dan de eerste vier nummers. Dit is niet hoorbaar. De sfeer vormt één geheel van bedachtzame lijnen en melodieën, waarin piano en trompet een soort twee-eenheid vormen. De hoge tonen van de piano en de trompet harmoniëren en zweven soms als een wolk boven de muziek, dan weer worden ritmische spelletjes om en om als bij het touwtje springen afgewisseld. De instrumenten naderen en spreiden uit, alles min of meer op een andante tempo dat soms tot allegro versnelt.
Kant 2 begint met een tinkelende piano. Treehouse is waarschijnlijk tijdens een repetitie of een optreden ontstaan, want net als Luxabumdance zijn Vloeimans & Derix samen voor de compositie verantwoordelijk. De reis gaat verder. Twee stukken van kant 1 krijgen opnieuw een beurt. Mama is onderweg (Derix) en De Wereld Wankelt (Vloeimans). De eerdere versie van Mama is onderweg hield nog vast aan die Arabische sferen – vooral door de trompetimprovisatie – terwijl de piano bij de tweede versie er eerder een klassieke of zelfs kleinkunsttoon aan geeft. Deze tweede versie is nog fragieler dan de eerste.
De grenzen worden bij deze opnames niet verlegd of opgezocht. De trompet begeeft zich nergens op bop-paden en de optelsom is misschien het best te vatten in de term wereldmuziek. Een kleine knipoog naar de jazz in Satie Walsje van Derix waar een schaars moment van ‘swing’ binnenkomt in het verder vooral hoge balladegehalte van Gardens of Abundance .
Dit is geen vernieuwende muziek, maar eerder een moment van verstilling en rust. We mogen mee op de wandeling van twee spelende knapen die nog steeds verbazing en plezier vinden in het steeds opnieuw improviseren op bekende thema’s. Deze tuin van overvloed zal iedereen goeddoen, vooral op een Hollandse wintermiddag. Laat het aanleiding geven voor mijmeringen die weer inspiratie kunnen worden voor verdere wandelingen en improvisaties. Laat de tuin maar binnen komen.
MONICA RIJPMA
ERIC VLOEIMANS EN EGBERT DERIX
Gardens of Abundance II
Eggy D Music
Eric Vloeimans – trompet
Egbert Derix – piano
