Jazzfusion of jazzfunk, wie maalt er tegenwoordig nog om? In elk geval de zeven leden van The Slick Pit uit het Rotterdamse, die met veel gevoel voor traditie, detaillering en eigenwijsheid het gelijknamige album ‘The Slick Pit’ hebben opgenomen.
Dat bandleider Steven Dietvorst fusionjazz – voor velen vloeken in de kerk – eveneens als een enigszins beladen muziekvorm ziet, blijkt uit de keuze van de groepsnaam: The Slick Pit, die letterlijk smeerput betekent. Slick staat daarbij voor glad, pit voor ruig. Een prachtig voorbeeld van introspectie, dat aanduidt dat het maar eens afgelopen moet zijn met de constante veroordeling en vaak zelfs vernedering van jazzrock. Gewoon uit de kast komen en met volop plezier spelen. Zo wil The Slick Pit het en zo klinkt het ook.
Bij The Slick Pit kun je misschien beter spreken van jazzfunk, want het is het alles overheersende ritme van basgitaar, Moogbas, percussie en drums dat de basis legt voor de muziek van het septet. Zij heeft rechtstreekse lijnen met de jazzrock vanaf de jaren zeventig, die vaak het muzikale concept verschroeide, maar tegelijk een uiterst swingende basis legde onder het geheel. The Brecker Brothers, The Meters en Weather Report zijn duidelijke inspiratiebronnen geweest voor The Slick Pit.
Steven Dietvorst en zijn mannen hebben met deze cd zowel de dansgeïnteresseerde liefhebber als de luisteraar op hun wenken bediend. De dwingende ritmiek zorgt ervoor dat in elk van de negen stukken de dansschoenen bij de hand moeten zijn. Maar ook dat de muziek niet toelaat dat de bandleden gaan egotrippen. Dat betekent wel ruimte voor individuele improvisaties, maar geen ellenlange exercities van het gehalte ‘kijk-eens-wat-ik-allemaal-kan’.
The Slick Pit biedt een fraai inzicht in wat hedendaagse musici onder fusion verstaan. De aanwezigheid van tenorsaxofoon, trompet, gitaar en toetsen is evenwichtig, waarbij afgewogen ruimtes zijn gecreëerd voor duels. De opnamen vonden plaats in de studio, maar ook tijdens concerten. Bovendien is ook aandacht besteed aan de wijze waarop de muziek is vastgelegd. Een uiterst belangrijk facet als je over jazzfunk praat.
De opnamen van deze cd vonden plaats in Gebouw T. in Bergen op Zoom, dat behalve een poppodium ook een opleiding voor podiumtechnieken bevat. Bovendien is de cd geregistreerd op een Solid State Logic 4000E, een analoge mengtafel waarop de BBC in 1985 Live Aid in Wembley opnam.
En de bediener van dat gerestaureerde apparaat? Cees Snellink, destijds technicus en producer in Londen. Bij The Slick Pit zag Snellink, ook hoofd van de opleiding podiumtechniek, bovendien kans de sfeer van de fusionmuziek uit het verleden op deze cd mee te geven. Wat kan er dan nog misgaan?
RINUS VAN DER HEIJDEN
The Slick Pit – The Slick Pit
Flyin’ High Records
www.theslickpit.com
Steven Dietvorst tenorsaxofoon
Raoul Garcia Vao trompet
Guy Nikkels gitaar
Ivo Stuivenberg toetsen
Marco Dirne basgitaar en Moogbas
Peter van Aart percussie
Jeroen Dur slagwerk
Gasten: Guus Bakker contrabas
Edwin Beekmans toetsen
