Jazzmusicus Roefie Hueting is op 24 juni op 93-jarige leeftijd in Den Haag overleden. De pianist is een van de pioniers van de oude-stijljazz in Nederland. Daarnaast was hij een vooraanstaande econoom, ook een grondlegger die zich al in de jaren zestig bezig hield met het milieu.
Roefie Hueting was een mateloze bewonderaar van de muziek van King Oliver en Louis Armstrong. Toen hij in 1949 de Down Town Jazz Band oprichtte, was beider muziek de leidraad om met dit orkest, dat grote faam verwierf, de originele New Orleansklanken in Nederland opgang te doen vinden. Hueting is daar zeker in geslaagd, hoewel hij bij elke noot moest opboksen tegen de Dutch Swing College Band, die nog altijd wordt gezien als hét boegbeeld van Nederlandse dixielandmuziek.
In een gesprek met ondergetekende liet Roefie Hueting zich daar uiterst voorzichtig over uit. De pianist is heel zijn leven het toppunt geweest van beminnelijkheid; scherpe kritiek hoorde daar niet bij. Maar wat wel duidelijk werd en eenieder die de muziek van zowel de Dutch Swing College Band als de Down Town Jazz Band enigszins kent zal beamen, is dat er toch belangrijke verschillende waren tussen beide grootheden. Hueting zei in dit gesprek en later ook in diverse publicaties, dat het concept van de Dutch Swing was gebaseerd op de grote orkesten van Duke Ellington. De Down Town hield het bij Ellingtons voorgangers Oliver en Armstrong.
Maar wat nog duidelijker wordt bij het beluisteren en daar was Roefie Hueting wat vager over, is dat de muzikale opvattingen van de twee orkesten ver uiteen liggen. Bij de Dutch Swing is sprake van strak doorgevoerde arrangementen, bij de Down Town zit het allemaal een stuk losser in elkaar. En juist dit laatste punt heeft voor een belangrijk deel bepaald dat de Down Town Jazz Band door velen niet zo serieus werd genomen. De band werd nogal eens op één hoop geveegd met de amateurformaties die braderieën en bruiloften muzikaal opsieren.
Onterecht, want de Down Town kende, nadat hij in 2010 werd opgeheven omdat de penningmeester er met de kas vandoor was gegaan, niet voor niets een 61-jarig bestaan. Waarbij dient aangetekend dat die roem voornamelijk is te danken aan de onvermoeibare inzet van Roefie Hueting, die na de glorietijd van de jaren vijftig en zestig het schip in de steeds moeilijker worden decennia erna, altijd op koers wist te houden.
Voor deze necrologie heeft JazzNu voor een deel geput uit het portret dat van Roefie Hueting is verschenen in de serie Jazzhelden van het Nederlands Jazz Archief. De uitzending begint met een terugblik van Hueting met Misha Mengelberg. Hetzelfde verhaal deed de pianist tegenover ondergetekende tijdens de paar gesprekken die wij met elkaar hadden. Ruefing en Mengelberg zaten bij elkaar tijdens een interview toen Mengelberg vroeg wie die man naast hem was. Om eraan toe te voegen: “Hij speelt toch muziek uit het knekelhuis?” Dat Ruefing daarop als een van de weinig keren ad rem reageerde door te stellen: “En wat denk je dan van Bach?” doet in dit verband niet ter zake. Mengelberg verwoordde – op een onbeschofte manier – de mening van veel ‘vrije jongens’, namelijk dat oude-stijljazz maar moest opgeborgen blijven waar hij hoorde: in duister Amerika.
Roefie Hueting was evenzeer een purist als Misha Mengelberg dat was. De laatste mocht ‘de dixieland’ dan kennelijk wel verafschuwen, Hueting had moeite met de opkomst van de bebop in de jaren veertig, die zich wat jaren later in Nederland ook aandiende. Mensen als Frans Elsen, Cees Slinger en Rob Pronk zag hij als grote uitvoerders, maar van hun muziek werd hij zenuwachtig. De snelheid en doortastendheid van Charlie Parker en de zijnen was aan Roefie Hueting niet besteed.
Den Haag, dat evenals een paar andere Nederlandse steden, een eigen jazzscene heeft, kan die mede danken aan Roefie Hueting, die mede-oprichter was van de Nederlandse Jazz Club, die in 1951 opging in de Haagse Jazz Club. Daar was Hueting druk mee, evenals met zijn studie economie aan de Universiteit van Amsterdam én als jazzmusicus, waarvan hij met de opbrengsten zijn studie kon betalen. De Down Town Jazz Band groeide inmiddels als kool, niet alleen vanwege de vele personeelswisselingen, maar ook de soort optredens die van school- en verenigingsfeesten evolueerden in jazzcompetities. Zoals deelname in maart 1953 aan het Groot Jazz-Concert in het Kurhaus in Den Haag, waarvan de opbrengst was bestemd voor de slachtoffers van de Watersnoodramp een maand eerder. Ook in 1953 won de Down Town Jazz Band de eerste prijs op het Internationaal Jazzconcours in Brussel, in 1955 de AVRO Jazzcompetitie Oude Stijl.
De Down Town Jazz Band bracht nogal wat platen uit. Herdenkingsalbums bij het dertig- en veertigjarig bestaan en halverwege de jaren negentig Nearly Five Decades of Their Best Recordings, waarop trombonist Eelco van Velzen, die wegens ziekte van Roefie Hueting even de leiding van het orkest had overgenomen, samen met de pianist een compilatie maakt van 250 opnamen op labels als Dureco, EMI, Artone, CBS en Columbia. De dubbelaar verscheen op Timeless Records.
Roefie Hueting studeerde in 1959 af als master economie. Hij werkte nadien bij de ministeries van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en publiceerde in de jaren zestig als eerste over de gevolgen van milieuvervuiling op de economie. Vanaf 1969 werkte hij voor het Centraal Bureau voor de Statistiek, in 1974 promoveerde hij cum laude op het proefschrift Nieuwe Schaarste En Economische Groei; Meer Welvaart Door Minder Produktie?. In 1994 ontving hij de Global 500 Award van de Verenigde Naties, toegekend aan mensen die zich beijveren voor een beter milieu.
In 2019 deed hij in een interview opmerkelijke uitspraken in het Economenvakblad ESP: “Ik ben blij met wat ik allemaal gedaan heb. Ik denk dat de mens een deel van de reden van zijn bestaan ontleent aan de omgang met anderen.(…..) Het is daarom een normale behoefte een leefbare wereld achter te laten en het milieu te beschermen. De mens verdient een toekomst. Daarvoor hoef ik alleen maar aan de muziek van Bach te denken, of aan kleine kinderen. Een soort die zulke mooie dingen kan voortbrengen, is het waard om op deze wereld rond te blijven wandelen.”
Wellicht kan Roefie Hueting met deze woorden voor eeuwig worden herdacht.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Voor deze necrologie zijn onder meer gegevens ontleend aan de serie ‘Jazzhelden’ van het Nederlands Jazz Archief.
