Gitarist Guillermo Celano bracht met zijn kwartet de cd ‘Fiction and Reality’ uit. Een plaat met vergaande improvisaties, die nu eens niet als ‘vrij’ hoeven worden omschreven, maar wel uitgebreid creatief inzicht en fantasie van de vier musici tentoon spreiden.
De kwaliteiten van Guillermo Celano als gitarist zijn allang bekend. Maar hier op Fiction and Reality worden ze nog breder uitgemeten dan we al gewend zijn. Guillermo Celano is de enige musicus van het kwartet die zich van elektronica bedient. Zijn vervormings- en sustaintechnieken op de gitaar worden zorgvuldig ingezet en vormen een fraai en accentrijk contrast met de overige drie akoestische instrumenten.
Guillermo Celano pakt omstandig uit in het titelstuk van de cd: Fiction and Reality. De elektronica is zijn dienaar en het vakmanschap van de gitarist krijgt er vleugels door mee. Dat geldt voor alle acht stukken van de cd. Diversiteit is troef, gestoeld op de dieper liggende bedoeling achter dit album: impressies van de recentste reis die de Argentijn – maar in Nederland wonende – Guillermo Celano maakte naar Zuid-Amerika. Dat maakt van Fiction and Reality – met titels van stukken als Los Andes, Peru, Landscape en Precious metals in exchange for contaminated water – een plaat die even kleurrijk is als de landen van dit werelddeel. Waardoor het kan gebeuren dat je in Milonga en Temperley latijnse dansritmes krijgt opgediend en vervolgens in Victor Alexander Dupee zelfs de blues. Al behoort die niet tot het culturele erfgoed van Zuid-Amerika, voor een zichzelf categoriserende jazzmusicus als Celano is hij onontbeerlijk.
De piano van Folkert Oosterbeek, contrabas van Clemens van der Feen en slagwerk van Flin van Hemmen laten zich nergens in een hoekje drukken. Hun aandeel, uitgespreid onder de weidse gitaarexercities, is eigenzinnig en zeker niet knechtend. De verbeeldingskracht van alle drie is zó groot dat achter de solo-verrichtingen van Guillermo Celano met zijn snel afwisselende vingerzettingen, een aparte, vrijwel even interessante klankwereld ontstaat.
Een drummer die zingt, althans zijn stem inzet. Dan krijg je herinneringen aan Robert Wyatt van Soft Machine. Flin van Hemmen beweegt zich ook – heel even – op dat vlak en verdorie nog aan toe, hij kruipt enigszins in dezelfde sfeer als Wyatt: onberekenbaar, primitief en daardoor onbeholpen klinkend, maar o zo effectief. De totaalklank krijgt er een schimmig-prettig karakter door mee. Jammer dat zijn stembijdrage zo mondjesmaat is toebedeeld.
RINUS VAN DER HEIJDEN
GUILLERMO CELANO QUARTET – FICTION AND REALITY
TryTone
Guillermo Celano – gitaar
Folkert Oosterbeek – piano
Clemens van der Feen – contrabas
Flin van Hemmen – slagwerk en stem
