Wat een indrukwekkend begin van een nieuw jaar: het uitkomen van de elpee ‘Hydra’ van het Edson Ensemble. Een album dat met drie strijkinstrumenten en evenveel blaasinstrumenten niet alleen een – op zijn zachtst gezegd – afwijkend instrumentarium kent, maar ook een belangrijk aandeel levert in de ontwikkeling van kamerjazz.
Leider van het Edson Ensemble is de Litouwse fluitist Remi J. Edson die in 2011 in Nederland neerstreek, waar hij studeerde aan het Conservatorium van Utrecht en les kreeg van onder andere Mark Alban Lotz. Hij speelde in allerlei groepen, van Kika Sprangers Large Ensemble tot Young Metropole Orchestra en sloot zich aan bij musici als Oene van Geel, Sebastiaan van Bavel, Alistair Payne en Ronald Snijders. En vele anderen.
In 2019 formeerde Remi J. Edson het Edson Ensemble, waar hij zijn klassieke opleiding met die van jazzmusicus combineert. Hij komt door die mix uit bij kamerjazz, een stroming die in Nederland fiks aan het opkomen is. Met Hydra, het eerste album, sluit het Edson Ensemble aan in de rij van groepen die de kamerjazz verder ontwikkelen. Daar is ensembleleider Edson trots op: hij zegt zelf dat hij verder werkt aan de erfenissen van het Chick Corea Septet, Gil Evans’ Birth of Cool en een klassieker als Speak as a Child van Herbie Hancock.
Dat was toen, inmiddels zijn we enkele decennia verder en daarin is meteen de kracht van het Edson Ensemble op te merken. Remi J. Edson (artiestennaam voor Remigijus Kazukauskas) sluit als componist straf aan bij hedendaagse ontwikkelingen in de jazz. Zoals eigentijdse gecomponeerde muziek, Afrikaanse volksmuziek, soul, funk en zelfs bossa nova. Vandaar ook dat de titel van deze eerste plaat Hydra is, de veelkoppige draak uit de Griekse mythologie. Elke kop kan bij het Edson Ensemble model staan voor de richtingen waaruit is geput.
En dan de instrumentatie: fluit, altfluit, trompet, fluegelhorn, basklarinet, viool, altviool en contrabas. Voeg daarbij maracas, diverse shakers, cajon, houtblokken, triangel en tamboerijn en de op te roepen klankwereld is oneindig. Een viool op vrijersvoeten met een basklarinet: asjeblieft meneer/mevrouw, tot uw dienst. Een fluit bovenop een orkestkar geladen: asjeblieft meneer/mevrouw, nog meer tot uw dienst? Trage jazzmijmeringen op knoestige gecomponeerde passages: asjeblieft meneer/mevrouw, luistert u zelf ook even asjeblieft?
Kamerjazz is bij Hydra niet altijd een passende dekmantel. De acht composities zijn er vaak te gestructureerd voor. Drie ervan zijn van Remi J. Edson, de overige vijf van Quinn Jacobs, een Canadese componist, artistiek directeur, uitvinder van games en docent. Doordat er twee componisten aan het werk zijn, valt de muziek breed uiteen. In diverse passages beslaat die breedte de afmetingen van een kleine big band. Het maakt allemaal niets uit: Hydra is immers veelkoppig.
Remi J. Edson heeft met Hydra een klein meesterwerk afgeleverd. Hij heeft zich niet laten verleiden met fraaie sfeertekeningen de oren van de luisteraar te kietelen. In plaats daarvan heeft hij de jazztraditie voor een deel overhoop gehaald. De verworvenheden van klassieke- en andere muziekvormen gekoppeld aan jazz- en improvisatiemuziek. En dat op zo’n knappe manier gedaan, dat je je afvraagt waar een volgend album in hemelsnaam op moet c.q. kan uitdraaien. Die vraag kan overigens voorlopig worden opgeborgen: Hydra heeft zoveel verborgen nissen, kelders en zolders dat je daar de komende maanden oren en gemoed aan vol hebt.
RINUS VAN DER HEIJDEN
EDSON ENSEMBLE
Hydra
Eigen beheer
Remi J. Edson – fluit, altfluit, maracas, caxixi-shakers
Koen Smits – trompet, fluegelhorn, houtblokken
Anton Jakimenko – basklarinet, triangel
Pablo Rodriguez – viool, caxixi-shakers
Oene van Geel – altviool, cajon, tamboerijn
Cesar Puente – contrabas, chachanoot-shakers
