Een zeldzame vermenging van akoestische en elektronische muziek. Kun je daar in deze tijden, nu die mengeling al enkele decennia bestaat, nog mee komen? Wel als je luistert naar het Jeroen van Vliet Moon Trio, dat nieuwe ingangen heeft gevonden om die mengvorm te doen gelden.

Stel: je ziet door zon doorstoofde berghellingen voor je. Het landschap is okerkleurig, gebruind door een onbarmhartige zon. De lucht trilt, de hemel is staalblauw. Er beweegt slechts een enkel insect, er is geen mens te zien. Behalve dan die ene, die met een strohoed als bescherming tegen de genadeloze zon, achter een schilderezel het landschap probeert vast te leggen. Een oneindig landschap, wars van tijd en dagelijks besef, eeuwig.

Zo moet een impressionistische kunstenaar als de Fransman Claude Monet het landschap in de Provence hebben ervaren en vastgelegd. Er is iéts dat deze landstreek onvergankelijk maakt, dat er al eeuwen is en nog eeuwen zal blijven voortbestaan. Het is ongrijpbaar, mystiek, maar het ís er. Je kunt het niet vastpakken noch ratio aan toevoegen; voor wie het wil zien ís het er gewoon.

Met de muziek van het Jeroen van Vliet Moon Trio is het in feite ook zo. Impressionisme was de pianist al niet vreemd: het is een kenmerk dat al zijn vroegste muziek kleurde. Maar nu heeft hij aan zijn okerkleurige landschap de trillende lucht en de stilte van Claude Monet toegevoegd. En het enkele insect, dat in de compositie Simmer zelfs letterlijk zoemend wordt opgevoerd. Hoe? Door elektronica.

En dat is een element dat Monochromes tot topklasse verheft. De elektronica die pianist en bassist Cord Heineking hanteren, lijkt op fijne penseelstreken, die details in het muzikale schilderij brengt die voorheen niet hoorbaar waren. Elektronica die nergens vervormt, maar schitterende toevoegingen plaatst aan een toch al majestueus akoestisch geluid uit piano, contrabas, baritongitaar en slagwerk.

Monochromes
bestaat uit dertien stukken: zeven van de hand van Jeroen van Vliet, één van Cord Henneking en één van Mark Schilders en vier van het Moon Trio gezamenlijk. Het werkt een eenheid in de hand die niet snel ooit eerder hoorbaar was. Hier gaat het niet meer om de pianist/componist Van Vliet die een trio leidt. Het handelt daarentegen om drie musici/componisten die hun instrumenten een eigen leven laten leiden, gevoed én versterkt door elkaars denkbeelden. Dat levert muziek op die niet alleen impressionistisch is, maar daar even gemakkelijk vanaf stapt om soms dromerig, dan weer forser doorstappend ruimte te bieden aan imponerende improvisaties.

Gekoppeld aan afwijkend begeleidingsspel en een superbe opname- en mixtechniek van de hand van Tijmen Zinkhaan is een monument geschapen. Eén dat tegelijkertijd raadselachtig en voldoening scheppend is. Waardoor je Monochromes op alle momenten van de dag kunt draaien. En ook op alle momenten van je leven. Want we zeiden het al: het zijn niet alleen impressionistische geschilderde landschappen die oneindig zijn in tijd en besef, deze muziek ook.

RINUS VAN DER HEIJDEN

JEROEN VAN VLIET MOON TRIO – MONOCHROMES

Eigen beheer

Jeroen van Vliet – piano en elektronica
Cord Heineking – contrabas, basgitaar, akoestische baritongitaar en elektronica
Mark Schilders – slagwerk en analoge effecten

www.jeroenvanvliet.com

Previous

De verwoestende kracht van het Yuri Honing Quartet

Next

Eric Ineke c.s. creëren een nieuwe Charlie Parker

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook