Een dik half uur, langer duurt de cd ‘Cluster 001’ niet. Maar het is voldoende tijd om je bij de kladden te laten grijpen. De muziek van componist/drummer Greg Smith sleurt je langs jazz, rock, funk, gedegen improvisaties, elektronica en vooral een stuwdam aan energie.

Cluster 001 is een project dat de Canadese drummer Greg Smith in 2018 en 2019 schreef, maar in het ‘Covid-jaar’ 2020 daadwerkelijk op cd zette. De bezetting van de groep die Smith om zich heen verzamelde, mag je afwijkend noemen: twee gitaren, een basgitaar, een altsaxofoon en slagwerk. Vooral die twee gitaren intrigeren, temeer ook omdat de ene bespeler ervan, Alex Maksymiw ook nog een gitaarsynthesizer tot zijn beschikking heeft. En zoals het een ware synthesizer betaamt, kun je jouw gitaar daarmee tot een toetsinstrument maken.

Het spectrum van de combinatie gitaren/synthesizer trekt de muziek breed. En dat effect wordt nog eens versterkt door de elektronica die Greg Smith zelf inzet. Daarmee maak je al bij de start van de plaat kennis: een voort marcherend elektronische pulse maakt de weg vrij voor een gitaar: een die razendsnel de ene loop op de andere stapelt, jankend uithaalt en vrij baan maakt voor de andere instrumenten.

Cluster 001 beantwoordt aan het adagium ‘oude wijn in nieuwe zakken’. Daarmee wordt niets negatiefs bedoeld, integendeel. Want Greg Smith en de zijnen zien kans om een nieuwe weg in te slaan in het landschap van fusionmuziek. Met name de twee gitaren, die prominent op Cluster 001 aanwezig zijn, trekken je onwillekeurig mee naar wat we ooit jazzrock noemden. En dan het serieuze soort dat in de jaren zeventig van de vorige eeuw het levenslicht zag.

Jazzrock was toen breed. Je kon er nogal wat kanten mee uit. Sommige beoefenaars kozen voor saxofoons in de voorste linie (Kenny G), anderen voor elektronica (Weather Report), weer anderen voor gitaren (Mahavishnu Orchestra) en er was er één die zijn trompet voor alles uit liet draven: Miles Davis. Jazzrock was breed en zag daardoor kans nogal wat afstammelingen te baren, zoals jazzcore, jazzdance en heavy fusion.

Wat dit allemaal te maken heeft met Greg Smith? Veel, want bij Cluster 001 lijkt het erop dat de Canadees uit alle ruiven wat heeft meegepikt. Waardoor je zou kunnen concluderen dat zijn concept aan de decennia-oude fusionboom nieuwe takken heeft laten ontstaan. Smith heeft in elk geval het element jazz meer nadruk gegeven dan andere beoefenaars van de mengvorm rock en jazz. Hijzelf is een polyritmische slagwerker naar wie het meer dan plezierig luisteren is, niet alleen als toehoorder van de cd, maar zeker ook als de musici die hem omringen. Dat kan niet missen. Smith met zijn slagwerk, elektronica en computer zorgt voor een stormachtige energie.

Voeg daarbij de manifeste aanwezigheid van altsaxofonist David Binney en je bent er al bijna om een vette streep te plaatsen onder die nieuwe takken. Maar dan zijn er ook nog de twee gitaristen, die vooral de rockkant voor hun rekening nemen. Binney schurkt ook dicht tegen de jazz aan; zijn soli in diverse stukken zijn adembenemend mooi. Hij stelt zijn snelheid in dienst van zijn fantasie, waardoor hij de indruk wekt dat de zeven stukken op Cluster 001 zich reppen naar de eeuwigheid – al was het alleen maar vanwege de intensiteit waarmee ze worden vertolkt en die je de tijd doen vergeten. 37 minuten is dan nog slechts van ondergeschikt belang.

RINUS VAN DER HEIJDEN

 

GREG SMITH – CLUSTER 001

Brooklyn Jazz Underground Records

David Binney – altsaxofoon
Vanja Kevresan – gitaar
Alex Maksymiw – gitaar, synth gitaar
Logan Kane – basgitaar
Greg Smith – drums, toetsen, laptop

WWW . GREG SMITH GS . COM

WWW . BJU RECORDS . COM

Previous

Bart van Helsdingen (rondetijd 4.34,91)

Next

Dialoog Baars-Buis met Ellington op de achtergrond

Lees ook