In 2007 startten pianist Alessandro Sgobbio en tenorsaxofonist Emiliano Vernizzi een samenwerking onder de naam Pericopes. Onder deze naam brachten ze drie albums uit. Na een succesvolle tour door de VS in 2013 met de New Yorkse drummer Nick Wight, hebben de heren besloten om verder te gaan als trio. ‘These Human Beings’ is dus in feite een debuutalbum.

Periscopes_400Het in mei 2014 in New Jersey opgenomen album opent met Through Piat. Op dit nummer laat Vernizzi zijn tenor gieren op het strakke tempo van Wight. Zijn tomeloze spel doet denken aan het avantgardistische werk van de in 1998 overleden saxofonist Thomas Chapin, die met zijn vlijmscherpe solo’s rock- en jazzliefhebbers aan zich wist te binden.

Welk een contrast vormt het extraverte Through Piat met het ingetogen, lang uitgesponnen epos Baldwin. Een ode aan de eenzaamheid. Het repeterende pianothema van Sgobbio geeft alle ruimte aan Vernizzi om zijn gelaagde tenorsolo vorm te geven. Het schrille scharniergepiep van het geopende hek van een verlaten prairie begeleidt de klagende klanken van de saxofonist, totdat de piano het thema weer op het oude spoor zet. Een fraai stukje muziekvertelkunst.

Van een heel ander kaliber is het puntige Jersey Zombies. Het dreigende drumspel van Wight, een haperende stoomlocomotief, neemt gedurende het hele nummer een dominante plaats in. De vriendelijke tenor voert een dialoog met de piano, waarna de laatste overgaat tot een salvo van akkoorden. Het lukt Wight echter om de twee aan het einde van de rit weer bij het thema terug te brengen. First Minute is opgedragen aan de Italiaanse contrabassist, componist en dirigent Roberto Bonati, studiemaatje van zowel Sgobbio als Vernizzi. In dit nummer is het duo weer even terug. Totdat de drummer uit New York de rust verstoort met zijn intermezzo van tromgeroffel en basdrum. In Changing World, een compositie van de vader van de drummer, Dave Wight, naar aanleiding van spanningen tijdens de Koude Oorlog, blijkt de drummer ook een prima stem te bezitten. Het stuk is geen klassieke jazzsong, maar een gesproken voordracht op muziek. Ook hier is weer een belangrijke rol weggelegd voor Vernizzi.

De stukken op de cd hebben een respectabele lengte. Met een gemiddelde van zeven à acht minuten en enkele uitschieters van tien minuten (Lo viatgo spant met een lengte van 11 minuten en 8 seconden de kroon), gunt het trio zich de tijd de composities uit te bouwen. Toch vervallen de musici niet in herhalingen, bovendien wordt het experiment niet geschuwd, zodat de muziek van begin tot eind blijft boeien. De keuze voor een drummer is een goede zet geweest. De muziek van het trio staat op dit album met beide benen op de grond, daar waar het duo wel eens leek vast te lopen in het drijfzand van het experiment.

In 2016 tourt het trio door Europa en bezoekt dan ook België en Nederland. Wie gaat er met me mee?

 

ROBIN ARENDS

Pericopes + 1 – These Human Beings
Alfamusic
www.pericopes.it

Emiliano Vernizzi – tenorsaxofoon
Alessandro Sgobbio – piano
Nick Wight – drums

Previous

Paul Bley: esthetische agressor op de piano

Next

Wiro Mahieu: ‘Spelen als een aap in de touwen’

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook