Vijftien jaar is het geleden dat Hans Dulfer zijn laatste cd ‘Scissors’ uitbracht. Zou het aan de leeftijd van de 78-jarige tenorsaxofonist liggen? Aan zijn nieuwste ‘Duo Dulfer Directie’ is dat zeker niet af te horen. Hans Dulfer scheurt als vanouds, ditmaal met uiteenlopende gasten.
Want zo mag je trombonist Joseph Bowie, gitarist/toetsenist Hennie Vrienten, dochter/altsaxofoniste Candy Dulfer, trombonist/tubaïst Frans Cornelissen, toetsenist Len van de Laak en The Kaseko Newborns toch zeker typeren. Ze plaatsen vette accenten op de muziek van Hans Dulfer en zijn maatje, drummer en percussionist Cyril Directie, met wie hij al dik twintig jaar samenspeelt. En met wie hij nu de basis vormt voor de cd Duo Dulfer Directie.
Een saxofonist en een drummer, die een vrijwel geheel geïmproviseerde cd produceren. Uit slechts één idee ontstaan: een filmpje dat Cyril Directie toevallig tegenkwam in zijn telefoon van een soundcheck in de North Sea Jazz Club, samen met Dulfer. “De naakte sound van drums en tenorsax klonk zo vet dat mijn idee voor dit project ontstond”, blikt Cyril Directie terug. Hij legde het voor aan Hans Dulfer die het plan onmiddellijk zag zitten. “Ik had een aantal grooves waarop Hans kon improviseren, van verdere afspraken wilde hij niet weten.” Van bijdragen van een aantal vrienden wél.
Het geheel heeft een verrassend resultaat opgeleverd. Hoe nauw Dulfer en Directie hun spel kunnen laten samenvallen blijkt al in het eerste nummer Rollin In’ en meer nog in het daarop volgende Bigger Fish To Try en Desert Speed Of Sound. Dulfers vette saxofoongeluid tegen het ritmisch-gecompliceerde spel van Cyril Directie, het levert spetterend muzikaal vuurwerk op. Waarbij de vraag zich aandient of het uitnodigen van de gasten noodzaak was geweest. Henny Vrienten laat zich in Riding West enigszins terugvallen op zijn Doe-Maargeluid, hetgeen een nogal voor de hand liggend resultaat oplevert. En Candy Dulfer betoont zich in Waterside Walk als een rock&roll-musicus. Door dit nummer is zelfs een citaat van Down By The Riverside geweven. Waarom? Wie weet mag het zeggen, maar het verrast wel voor een moment. Om vervolgens aan te sluiten met Arab Spring Market waarvan de titel al zegt waar het op uitdraait: opwindende Arabische muziek. Waarin Candy Dulfer volgas over de markt scheurt en Cyril Directie zijn bassdrum ferm laat uithalen.
Bijna als een treurmars klinkt A Story To Tell, om dan weer naar de vrolijke kant van het leven te worden gepiloteerd met Casser les Corps!, waarin The Kaseko Newborns een hoofdrol opeisen. Zomaar Suriname binnen de muren, maar dat is niet vreemd als Hans Dulfer op de stoep staat. En dan heel flauw: ‘A discotheque is a place where they do the disco’, als aankondiging van Have You Ever Been To The Disco, gezongen door Joseph Bowie.
Mag de cd beginnen met Rollin’ In, het slotnummer is getiteld Rollin’ Out. Beide stukken zijn vette knipogen naar Sonny Rollins. En dat is helemaal niet erg. Laat deze levende legende lekker mee swingen.
Duo Dulfer Directie duurt net een half uur. Dat is nogal povertjes. Je kunt van Hans Dulfer zeggen wat je wilt. Hij is een showpik, maar fantasie kan hem niet ontzegd worden. Duo Dulfer Directie is daarom een cd die er best mag zijn en vooral een stuk langer had mogen duren. De diversiteit zal immers vele volksstammen in Nederland in beweging kunnen brengen.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Hans Dulfer en Cyril Directie – Duo Dulfer Directie
ZIP Records, distr. Pias/Rough Trade
Hans Dulfer– tenorsaxofoon
Cyril Directie– slagwerk en percussie
Candy Dulfer– altsaxofoon
Joseph Bowie– zang en trombone
Aram Kersbergen– contrabas
The Kaseko Newborns zijn:
Rik Mol– trompet
Efraim Trujillo– tenorsaxofoon
Frans Cornelissen– trombone en tuba
Henny Vrienten– basgitaar, gitaren en toetsen
Len van de Laak– toetsen
