Vorig jaar september bracht de 32-jarige Italiaanse contrabassist Matteo Bortone met zijn kwartet Travelers het tweede album Time Images uit. De aan het conservatorium van Parijs afgestudeerde Bortone laat zich op dit album bijstaan door zijn landgenoot, gitarist Francesco Diodato en de Franse multi-instrumentalist Antonin-Tri Hoang en drummer Ariel Tessier.

matteo-bortone_400Bortone opent het album met de compositie Sunday Supermarket. Aan het gejaagde en onsamenhangende samenspel van het kwartet te horen is de supermarkt op zondag in Frankrijk en Italië net zo hectisch als in Nederland. Diodati en Hoang leveren een forse strijd om de voorste plaats in de rij, aan het einde van de rit geven ze het beiden op. Hoang legt zijn altsaxofoon terzijde en neemt genoegen met de elektronica, terwijl Diodati zich terugtrekt in een aangenaam, maar weinig pretentieus getokkel.

Het vijfde nummer, Locked Room begint met het klarinetspel van Hoang. Als de klarinet is verdwenen werken Diodati, Bortone en later ook Tessier naar een apotheose. Diodati gebruikt zijn stem om zijn melodielijnen kracht bij te zetten. Na de triopartij klopt Hoang weer aan en herhaalt schijnbaar eindeloos het thema, een eenvoudige, dalende melodielijn. Een klaagzang. In het naspel neemt het volume af, evenals het aandeel van de begeleiders en wat resteert is de berusting.

In Wide Blue trekken Bortone en zijn kwartet alle registers open. Het contrast met Locked Room kan bijna niet groter zijn. Het nummer begint weliswaar met het dromerige gitaarspel van Diodato, maar als Tessier en Bortone met hun opzwepende ritme het roer overnemen, is de droom ontaard in een koortsachtige waanvoorstelling. Hoang gooit met zijn slepende basklarinetspel nog wat olie op het vuur en na toevoeging van Hoangs Roland SH101 synthesizer-sample zijn we definitief in een symfonisch rocknummer beland. Het bijzondere van deze compositie is dat de metamorfose van droom naar nachtmerrie zich slechts in 3 minuten en 42 seconden voltrekt.

Op het album zijn tien composities van de bandleider aanwezig. Slechts een compositie, Houses of the Holy, is van de hand van Jimmy Page en Robert Plant van Led Zeppelin. Hier uiteraard een prominente rol voor de gitarist, maar ook de saxofoon en de electronica van Hoang zijn prominent aanwezig. De vier mannen weten een klassiek rocknummer om te toveren tot een experimentele jazztrip.

Het middelpunt van het album vormt de melancholische compositie Olvidao, een breed uitgesponnen ballade. Hier is Bortone volledig in zijn element. Hij neemt Hoang bij de hand en laat deze pas los als hij met zijn solo haarfijn het skelet van het nummer uittekent. De compositie staat opnieuw geprogrammeerd aan het einde van de cd. In het slotnummer laat Bortone zich wederom begeleiden door Hoang, maar nu niet alleen op klarinet, maar vooral op de synthesizer. Het lukt Bortone en Hoang om met beperkte middelen een volledig ander perspectief te verklanken.

Op de cd-hoes heeft Bortone een zelfgeschoten foto van een onstuimige tropische kust laten plaatsen. In de branding staat een fragiele constructie, bestaande uit vier verticaal geplaatste planken met een dakje erop. Op de achtergrond rolt het witschuimende oceaanwater de baai binnen. In de begeleidende tekst houdt Bortone een lofrede op de golf. ‘Elke golf lijkt hetzelfde maar is het niet, (want) vormen en reeksen herhalen zich onregelmatig verdeeld over de ruimte en tijd’. Deze tekst zou prima kunnen passen bij een omschrijving van minimalistische muziek, maar minimalistisch is de muziek van Bortone geenszins. Het improvisatievermogen van het kwartet is van hoog niveau. Bortones Travelers hebben opnieuw een inventief en tijdloos album uitgebracht.

ROBIN ARENDS

Matteo Bortone Travelers– Time Images
Auand
www.auand.com
http://www.matteobortone.com

Antonin-Tri Hoang – altsaxofoon, klarinet, basklarinet, Roland synth SH 101
Francesco Diodati – electrische- en acoustische gitaar
Matteo Bortone – contrabas, electrische bas
Ariel Tessier – drums

Previous

Esther en Mateusz hebben met cd gevonden wat ze zochten

Next

Het tweemansorkest van Oguz Büyükberber en Tobias Klein

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook