Lekker wringen en de luisteraar op zijn stoel heen en weer laten schuiven. En dit dan op een manier waarbij de musici zelf ook het grootste plezier beleven. Dat is het concept dat Wild Man Conspiracy uitdraagt op zijn nieuwste cd ‘Live at the Bimhuis’.
Voor de gelegenheid heeft het trio tenorsaxofonist Chris Cheek uitgenodigd. Hij neemt een vooraanstaande rol in op de cd, maar die is evenredig aan de plek die iedere andere musicus voor zich opeist. Chris Cheek maakt gewoon deel uit van het collectief en draagt er toe bij dat de orkestrale klank die her en der wordt nagestreefd, glansrijk opbloeit.
Wild Man Conspiracy beschikt over de welhaast bovennatuurlijke gave om het onverwachte dat in (goede) muziek kan opduiken, allerlei kanten in te dwingen. En er ook mooie harmonische gedeelten op Live at the Bimhuis mee te garneren. Met als resultaat dat je telkens op een ander spoor wordt gezet, niet zomaar lui in je stoel de muziek kunt consumeren, maar voortdurend alert wordt gemaakt op de stortvloed aan avontuur die Wild Man Conspiracy aanlevert.
Saxofonist Chris Cheek legt – uiteraard – een extra laag over de muziek. Zijn pure tenorgeluid intrigeert door de sonoriteit, de buitelingen rond thema’s en de vrijheid waarmee hij zijn improvisaties kruidt. Bovendien heeft de Amerikaan, die in de jaren negentig furore maakte met onder andere Kurt Rosenwinkel en Brad Mehldau – met wie hij een groot publieksbereik opbouwde – effecten tot zijn handelsmerk gemaakt. In het openingsstuk, zijn eigen compositie Strawberry Jam, laat hij horen hoe vervormde geluiden uit zijn instrument naar nieuwe wegen leiden. Daarbij terzijde gestaan door Guillermo Celano die op zijn gitaar met vervormingen even handig is als Chris Cheek.
De orkestrale kracht van Live at the Bimhuis werd eerder aangestipt. Die ligt bijvoorbeeld in The Other ingebed met sterk ritmische, op melodieën neergelegde doortochten zoals we die ook kennen van de (film)muziek van Nina Rota. Maar evengoed in krachtige collectieve improvisaties. Daardoor is de muziek van Wild Man Conspiracy niet alleen vol avontuur, maar ook vervreemdend.
Wild Man Conspiracy is een treffend voorbeeld van hoe een hedendaags jazzensemble, zich onttrekkend aan de traditie van deze muziekstijl, gebruik maakt van hoe anno 2019 met de klank van instrumenten wordt omgegaan en hoe daarmee grenzen worden doorbroken. De fraaie trompetsolo van Gerard Kleijn in Parcelas Desiguales laat dat duidelijk horen.
Het trio Wild Man Conspiracy – ditmaal met Chris Cheek als kwartet – heeft met trompet, gitaar en drums zoveel potentie dat deze Live at the Bimhuis en de vorige cd’s Knots en Short Stories bij een volgend uitgebracht album opnieuw overtroefd kunnen worden. Daar kun je nu al een voorschot op nemen.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Wild Man Conspiracy & Chris Cheek – Live at the Bimhuis
Red Piano Records
Gerard Kleijn– trompet en effecten
Guillermo Celano– gitaar
Joost Kesselaar– slagwerk
Chris Cheek– tenorsaxofoon en effecten
