Water is de inspiratiebron voor ‘Blue Lifeblood’, de nieuwe cd van zangeres Heleen van den Hombergh. Of dat water nodig was om de kwaliteit van het album te rechtvaardigen, doet er niet toe. Hier gaat het immers niet om inspiratie, maar om wat die begeestering heeft opgeleverd: een prachtig album, waarop de zangcapaciteiten van Heleen van den Hombergh volledig zijn uitgebuit.
Heleen van den Hombergh is een grote natuurliefhebber. Dáár heeft zij de kracht van water leren ontdekken en wat die betekent als je het over menselijke kracht én kwetsbaarheid hebt. Blue Lifeblood is Heleen van den Homberghs poging dit basiselement van menselijk leven in muziek te vangen. Je kunt daarbij de vraag opwerpen of de oceanen vol water die de zangeres nodig had voor de samenstelling van muziek en tekst, ertoe doen. Die vraag is overbodig, omdat hij in de schaduw wordt gesteld van de enorme rijkdom die de stem van de vocaliste voortbrengt.
Een waterval op de grens van Brazilië en Argentinië, Hollandse duinen en een onpeilbaar diep meer in Indonesië zijn bijvoorbeeld de basis voor stukken als Devil’s Throat, Dunes Dance en Hear The Fishermen Sing. Mét op maat gesneden teksten die het immer stromende natuurwater verbinden met de wereld van het water die door de aderen van Heleen van den Hombergh vloeit. Het zijn geestelijke inspanningen die reiken van filosofie tot spiritisme, van geloofsrichtingen tot new age. Maar hoe je ook verbintenis zoekt naar betekenis en uitvoering van Blue Lifeblood; het doet er allemaal niet toe.
Luister liever naar de muziek die dit alles oplevert. En raak onherroepelijk in de ban van een zangeres die – om in de terminologie te blijven – een natuurkracht in haar stem herbergt die raakt aan die van de grote jazzzangeressen. Het gaat natuurlijk niet aan om Heleen van den Hombergh te gaan vergelijken met een Ella Fitzerald, Sarah Vaughan of Abbey Lincoln. Er zijn geen stemkarakteristieken die met die van haar ‘matchen’. Maar Heleen van den Hombergh beschikt wel over dezelfde uitdrukkingswijze, het vermogen om alle registers adequaat in te zetten en het gemak waarmee zij zich door het muzikale materiaal beweegt.
Wat echter vooral treft is de overtuiging waarmee Heleen van den Hombergh haar muziek vertolkt. Niks geen gekunsteldheid, geschutter in het hoge register, knieval voor trucjes om onkunde te maskeren. Op Blue Lifeblood hoor je een zangeres die zelfbewust de technische perfectie van haar zangkunst zonder moeite in zestien stukken heeft verankerd. ‘The tender power of the water world’ is de ondertitel van Blue Lifeblood. Als je Heleen van den Hombergh hier hoort, mag je daar gerust op preluderen met ‘The tender power of a real jazz voice’.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Heleen van den Hombergh – Blue Lifeblood (The tender power of the water world)
eigen beheer
Heleen van den Hombergh– zang
Bert van den Brink– piano
Theo de Jong– basgitaar
Sjahin During– slagwerk