De zaal achter het restaurantgedeelte van Bird stroomt deze avond langzamerhand steeds voller met belangstellenden voor de albumpresentatie van Marutyri. Acht jonge fusionjazzmusici, deze avond aangevuld met een strijkkwartet voor de live-presentatie van ‘Inner Movements’.
Voor aanvang is er al verwondering bij het publiek, het kleine podium is werkelijk afgeladen met instrumenten, hoe komen de ‘mannen’ bij hun instrumenten? Iets na half negen kruipen en klimmen de muzikanten naar hun instrumentarium om al meeluisterend het concert te openen met het intro van de nieuwe cd. Het toegevoegde strijkkwartet is naast de drummer geplaatst waarbij de plexiglazen afscherming precies andersom gebruikt is als doorgaans het geval is. De violen van Jasper van Rosmalen en Pablo Kleinsmann, altviool van Lidwine Dam en cello van Sebastiaan van den Bergh worden afgeschermd om het geluid hoorbaar in de zaal te krijgen. Iets wat wonderlijk goed uitpakt.
Na Intro zet de band in met het titelstuk Inner Movements, waarin de hoofdmoot funk blijkt te zijn. Snelle tempowisselingen maken indruk, net als het opvallend goed op elkaar ingespeeld zijn van de jonge muzikanten. Maar ook vanuit die ronduit vette funk is er een onnavolgbare wisseling naar een passage op de piano die Thijmen Oberink klein en gevoelig speelt. Om een paar tellen later in bijna rauwe R&B terecht te komen. Als toeschouwer ben je ingestapt in een muzikale achtbaan die alle kanten uitgaat: welkom in de wereld van Marutyri.
VOLGORDE
Achteraf blijken de muzikanten het hele album in de volgorde van de cd gespeeld te hebben, blijkbaar is over de opbouw en volgorde van de muziekstukken goed nagedacht. In een eerder interview gaf bassist en bandleider Rik van der Ouw al aan dat er binnen de muziek weinig ruimte voor echte improvisatie is. Iets wat ook hier blijkbaar in doorspeelt.
Het tweede muziekstuk van deze avond, Stellar Kid is zo’n typisch nummer waar Marutyri steeds bekender om begint te worden. Geschreven door fusionman bij uitstek, drummer Maurice Slots, samen met Rik van der Ouw, zoals alle stukken eigen composities zijn. Het groovet, het rolt en kruipt. Het baant zich een weg door alle hoeken, gaten en kieren van de vele muziekstijlen die in het nummer aan bod komen. Het schuurt langs de ruwe kartelranden van R&B, terwijl de blazers zich uitleven in stukken die doen denken aan de fameuze blazerssectie van Earth, Wind & Fire. De drie blazers die zich te buiten gaan aan een overdosis plezier in hun werk en dat afstralen op het publiek. Dennis te Woerd op alt- en voornamelijk tenorsaxofoon en Floris Windey op trompet en flügelhorn, samen met Yiannis Marinos op trombone.
In Bird is inmiddels een publiek van een tweehonderd personen verzameld, waarvan niemand meer stil kan blijven staan. De energie spat van het overvolle podium af de zaal in. Publiek met een bandbreedte van onder de twintig tot ruimschoots middelbare leeftijd. Tijd om Kale over de aanwezigen uit te storten, een stuk geschreven door gitarist Ruud van Halder wat nu ‘eindelijk is opgenomen’. Zoals te verwachten met deze invalshoek veel mooie gitaarpartijen maar ook percussie van Roy Gielesen, waarbij opvalt dat deze muzikant bijna niet weet waar hij zijn energie en enthousiasme moet laten. En die dus maar omzet in geweldig opzwepende percussie. Dit is ook het eerste muziekstuk waar de strijkers uitgebreid aan bod komen. Met zichtbaar en hoorbaar plezier in hun aanwezigheid tijdens de albumpresentatie. Grijnzende violisten op het podium, zo vaak hebben we dat nog niet gezien!
Een stuk als Grump kent, naast de snelle afwisseling in stijlen, gitaarpartijen die bijna de herinnering aan gillende gitaren uit de jaren zeventig doen bovenkomen. Om al ‘groovend’ en ‘funkend’ zijn weg te zoeken.
ONZICHTBAAR
De onzichtbaarste man van deze avond is Maurice Slots op drums. Diep weggestopt achter op het podium, met de percussie en blazers voor hem, omgeven door rook speelt hij vol overgave zijn partijen. Geen verkeerde klap, onvoorstelbaar wat hij uit zijn drums weet te halen. Constant wisselend in tempo drukt hij een overduidelijk stempel op dit optreden.
Gaandeweg het concert herinnert deze schrijver zich de woorden van Rik van der Ouw tijdens een eerder interview. Hij noemde de muziek van Marutyri ‘instrumentale jazzfunk fusion’. Terwijl hij ook aangaf veel inspiratie uit klassieke muziek te halen. Iets wat duidelijk hoorbaar is. De opbouw is bijna ‘symfonisch’ inderdaad, met een kop, een staart, duidelijke partijen in het midden die niet meer terugkomen in de compositie. Indrukwekkend.
Na een groot uur is het over en uit, al klauterend en klimmend verlaten twaalf muzikanten het podium. Om zich na enkele minuten nog eenmaal te installeren voor de toegift The First One. En dan is het toch echt de hoogste tijd om de eerste exemplaren van het album persoonlijk te verkopen aan het publiek. Een publiek dat de band uitgelaten bedankt met applaus en geschreeuw. Om de muzikanten tijdens hun doorgang naar achter in de zaal uitgebreid te feliciteren en te omhelzen.
SNEL TE GROOT
Deze avond heeft Marutyri een visitekaartje afgegeven: een band om rekening mee te houden in de nabije toekomst. Maar ook met muziek die misschien wel heel snel te groot wordt voor het Nederlandse publiek en veel verder de wereld in trekt. Opgevangen tijdens de gesprekken na afloop: “Het Japanse Spotify heeft het album al besteld”. Dus zolang ze nog bereikbaar zijn, pak je kans en ga naar een van de komende optredens!
tekst en beeld JAN PIET HARTMAN
Cd-presentatie Marutyri
Bird Rotterdam, 7 april 2016
Rik van der Ouw – basgitaar
Ruud van Halder – gitaar
Thijmen Oberink – Fender Rhodes, piano, Hammondorgel en synthesizer
Maurice Slots – drums
Roy Gielesen – percussie
Dennis te Woerd – alt- en tenorsaxofoon
Floris Windey – trompet, flügelhorn
Yiannis Marino – trombone
Deze avond aangevuld met:
Jasper van Rosmalen – viool
Pablo Kleinsmann – viool
Lidwine Dam – altviool
Sebastiaan van den Bergh – cello
