'Sorry, we moeten gaan, de taxi wacht op ons maar we hadden hier nog wel een uur willen doorspelen', aldus Jakob Bro.
‘Sorry, we moeten gaan, de taxi wacht op ons maar we hadden hier nog wel een uur willen doorspelen’, aldus Jakob Bro.

Melodiemakers zijn het, de mannen van het Jakob Bro Trio. Handwerklieden die met de precisie van een horlogemaker ragfijne zangwijsjes weven, waarvan ze de bouwstoffen overal vandaan halen. Met drie musici uit het topsegment van de geïmproviseerde muziek kan het niet anders dan dat deze horlogemakers een prachtig concert inrichten.

Jakob Bro
Jakob Bro

Fragiliteit is het handelsmerk van in de eerste plaats gitarist en leider Jakob Bro. Het is verbazingwekkend om te bemerken hoeveel varianten hij daarop heeft bedacht. Daarbij mogen contrabassist Thomas Morgan en slagwerker Joey Baron niet over het hoofd worden gezien, omdat zij aan die kwetsbaarheid een behoorlijke steen bijdragen. Dat bleek toen Jakob Bro het concert begon met een handvol, met zijde omklede noten en de andere twee bandleden even subtiel aansloten. De contrabas speelde trage tempi met veel ruimte tussen de zorgvuldig geplukte bastonen.

Joey Baron is een beul van een slagwerker, maar niet in het Jakob Bro Trio. Het is op zich al een hele verrassing om hem een concert lang in de eerste versnelling te zien en horen manoeuvreren. Maar als hij dan plotseling een korte solo nam, even nadat het concert een aanvang had genomen, was hij er weer: gestructureerd zoals van hem gewend, maar onttrokken aan de fluwelen zachtheid die tot dan toe over de muziek was gedrapeerd. Een regelrechte tegenstelling met het triospel, waarin de slagwerker juist degene was die op kousenvoeten gitaar en contrabas begeleidde en leidde.

Joey Baron
Joey Baron

De tweede set begon tegengesteld aan de eerste. Gitaar en contrabas waagden zich aan klankexperimenten, die Joey Baron met zichtbare graagte polyritmisch ondersteunde. Toen Jakob Bro op zeker moment een slide over de gitaarsnaren liet glijden, leek zijn geluid op dat van een saxofoon. Uit deze wat vrijere passages verhief zich dan weer de zekerheid van de flegmatieke, maar o zo effectieve contrabassist Thomas Morgan. Om daarna dienstbaar in te stappen in een van de prachtige gitaarétudes die elkaar steeds maar opvolgden. Een heel eenvoudig liedje in driekwartsmaat, met simpele, eenduidige begeleiding van contrabas en slagwerk klonk nóg als een cantate zoals we die kennen uit de barokmuziek.

Thomas Morgan
Thomas Morgan

Jakob Bro speelde met de zachtheid van Jim Hall en de intentie van Bill Frisell. Alles ondergebracht in zacht bewegende melodieën, die het publiek hogelijk waardeerde. Muziek van het Jakob Trio is om lui onderuit te zakken en de kunstig verpakte surprises die zij bevat genoeglijk te consumeren. Tót die twee keer dat de muziek uit haar kuisheidsgordel brak. Dat waren de momenten waarop de peperkorrels in het rond vlogen. Waarbij een deel van de aanwezigen zeker moet hebben gedacht: hadden de drie maar wat meer specerijen mee op tournee genomen.

De toegift was een grote verrassing: Love Me Tender van Elvis Presley. Kort en volledig recht doend aan het liefdesliedjeskarakter van de compositie. Het trio genoot zichtbaar. Van dat spul dus, daar moeten en willen ze het van hebben.

RINUS VAN DER HEIJDEN
beeld GEMMA VAN DER HEYDEN

Jakob Bro Trio
Paradox Tilburg, 16 november ‘16

Jakob Bro – elektrische gitaar
Thomas Morgan – contrabas
Joey Baron – slagwerk

 www.jakobbro.com

Previous

Cutting Edge Festival: van yogamatjes tot dromen

Next

Muziek Vein en Greg Osby gevat in snelheid en stijfheid

Lees ook