Moonchild, gevormd door de drie studievrienden vocalist/instrumentalist Amber Navran en multi-instrumentalisten Max Bryk and Andris Mattson heeft in de afgelopen jaren een groeiende en zich loyaal tonende achterban aan zich weten te binden. Dat werd deze dag weer eens duidelijk tijdens het uitverkochte concert bij Tolhuistuin in Amsterdam. Het publiek, zo op het oog voornamelijk millennials met een internationale achtergrond en Engelstalig, kende het repertoire goed, inclusief de liedjes van het meeste recente album ‘Little Ghost’, waarop het vaak danste en meezong.
De sfeer was heel relaxt, in de zaal en ook op het podium. Die werd mede gecreëerd door de etherische stem van de altijd glimlachende Amber Navran en de sfeervolle toetsen- en effectpartijen waarin de meeste composities zijn gegrond. Gezien de kwaliteit van de band en het aandachtige publiek, was er ruimte geweest voor meer spontaniteit en iets spannendere improvisaties.
Moonchild wordt in Europa soms nog bestempeld als ‘nieuwkomer’ in de jazz/soul scene, maar niets is minder waar. Het debuutalbum van de band verscheen al in 2012 en werd door publiek en recensenten heel goed ontvangen. Zij het voornamelijk in hun land van oorsprong, de Verenigde Staten. De doorbraak in de rest van de wereld liet op zich wachten, tot de release van het album Voyager.
Tournees in Azië en Europa en in Nederland onder meer met een optreden bij het North Sea Jazz Festival hielpen ook mee aan de huidige bekendheid. De uit Los Angeles afkomstige formatie heeft in de tussenjaren hard aan de weg getimmerd, bracht in totaal vier albums uit, en trad op in het voorprogramma van onder andere The Internet en Kamasi Washington.
Wat Moonchild onderscheidt van andere jazz/soul bands van dit moment, is het multi-instrumentale vermogen van de leden. Daardoor is de muziek altijd meer dan de som der delen, zeker live. Amber Navrans hese stem werd mooi aangevuld door heldere fluit-, saxofoon-, of trompetmelodieën. Als leidende vrouw verschafte zij ook ruimte aan solo’s van de anderen en wel op een manier dat een nummer zich tot in de details kon ontwikkelen.
Andris Mattson hield de band in toom met machtige basgeluiden, samen met de strakke en groevende drumbegeleiding van toerdrummer Efa Etoroma. Blazerssolo’s waren mooi en efficiënt, en dwarsfluiten droegen bij aan de droomwereld die de band creëerde. Moonchild werd in het verleden vergeleken met bands als Sade of Hiatus Kaiyote. En verklaarde zelf – naast traditionele jazzgrootheden – beïnvloed te zijn door Erykah Badu en D’Angelo.
De band liet horen dat in de loop der jaren een onderscheidend eigen sound is ontplooid en een eigen enthousiast publiek is gevonden.
SOPHIE CONIN
MOONCHILD
Paradiso Noord/Tolhuistuin Amsterdam – 13 februari 2020
Amber Navran – zang, tenorsaxofoon, dwarsfluit
Andris Mattson – toetsen (bas), trompet, gitaar
Max Byrk – toetsen (lead), altsaxofoon, klarinet, dwarsfluit
Efa Etoroma – drums
MEER OVER MOONCHILD
