Pianist Florian Weber, althans in Nederland, is typisch een ‘musician’s musician’. Dus een indrukwekkende muzikant die hogelijk gewaardeerd wordt onder vakgenoten, maar bij het publiek onbekend is en dat helaas in veel gevallen ook blijft.
In Duitsland waar hij vandaan komt, is dat anders. Daar wordt hij erkend als een van de beste pianisten die dat land heeft voortgebracht. Weber (jaargang 1977) heeft dan ook een indrukwekkende staat van dienst. Hij verkreeg een beurs voor het gerenommeerde Berklee College of Music in Boston, studeerde daar bij grote pianisten als Joanne Brackeen en Paul Bley en kwam daarna als vaste kracht in het kwartet van saxofonist Lee Konitz. Hij vormde de groep Biosphere met gitarist Lionel Louke en is nu ingelijfd bij het fameuze muzieklabel ECM.
In Nederland heeft dat alles tot nu toe weinig indruk gemaakt, maar musici waarderen hem zeker. In 2015 nodigde altsaxofonist Tineke Postma hem uit bij de uitreiking van de aan haar toegekende Boy Edgarprijs en nu was het de Bossche trompettist Jeroen Doomernik die hem naar Nederland haalde voor twee concerten, in TivoliVredenburg en Den Bosch.
Wie de Toonzaal kent weet dat het een van de sfeervolste kleine podia is. Dat is precies wat de bescheiden Weber het liefste heeft. Hij roemde de sfeer, beter dan op de grote festivals zei hij, en het publiek dat verrassend genoeg toch in groten getale was gekomen, genoot met volle teugen van het bijzondere optreden van deze groep.
Weber is een aparte pianist met een unieke stijl, die onvergelijkbaar is met andere pianisten. Hij speelt met brede blokakkoorden, niet subtiel maar met grote kracht, die hij laat overspoelen door vloeiende notenloopjes die door de heftige kracht heen schitteren. Zijn spel is als een glinsterend Beiers beekje waarvan het water als heldere druppels uiteen spat op onbeweeglijke rotsen.
Markus Stockhausen, op de fluwelen bugel, de altijd aanwezige trompet met of zonder Harmon-demper en op de kwetterende piccolotrompet, gaf zijn commentaar op de fluïde muziek die uit de vleugel kwam. Zijn nauwgezette ta-ta-ta-trompet plaatste uitroeptekens bij het verhaal van Weber, terwijl de Franse contrabassist Michèl Benita zijn liefde betuigde met zware, scherp geplaatste baslijnen waarmee hij Stockhausen vastklonk aan Weber.
En drummer Israel Varera uit Tijuana, Mexico, nu woonachtig in Italië, dan? Hij drapeerde zijn subtiele tikken en roffeltjes, als kersen op de taart, zo nauwkeurig geplaatst dat hij van het geheel een prachtig kunstwerk maakte. In Den Bosch weet men nu wel beter. Florian Weber is geen musician’s musician, maar een grote jazzheld.
Tekst en foto’s TOM BEETZ
FLORIAN WEBER QUARTET
Willem Twee Toonzaal, Den Bosch, 22 november ‘19
Florian Weber – piano
Markus Stockhausen – bugel, trompet, piccolotrompet
Michèl Benita – contrabas
Israel Varela –drums
