De uitreiking van de Boy Edgarprijs gaat altijd gepaard met veel muziek waarbij de laureaat centraal staat. Het is doorgaans eerder een feestelijke bijeenkomst dan een concert. Dit jaar won de 71-jarige Surinaams-Nederlandse fluitist Ronald Snijders de belangrijkste Nederlandse jazzprijs en ging hij naar huis met vijfentwintigduizend euro en de door Jan Wolkers vervaardigde wisseltrofee.
trommel) bespeelt, overhandigt de wisseltrofee van Jan Wolkers. Op de achtergrond
Elizabeth Fade, Maripepa Contreras, Robby Alberga, Urvin Doornkamp en
Giovanni Essed.
Drommen Surinamers spoedden zich naar het Bimhuis. Sommigen moesten wel eerst de weg vragen. Het bonte gezelschap van muzikanten, familie, vrienden en kennissen glom van trots omdat een Surinaamse muzikant deze eer te beurt was gevallen. Op de voorste rij zat de Surinaamse ambassadeur met zijn vrouw te genieten. Met een feestelijke bijeenkomst neemt de Surinaamse gemeenschap echter geen genoegen. Geen bijeenkomst maar een feest moet het worden.
En een feest werd het. Anders dan anders marcheerden onder vrolijke kaseko-klanken vier vrouwen de zaal binnen. Gekleed in een traditionele koto en jaki, en op hun hoofd een anisa (hoofddoek). Een van hen had daar bovenop nog een teil met cadeaus gezet, de anderen sjouwden met volle manden waarna Ronald Snijders bedolven werd onder boeken en andere cadeaus, en op zijn hoofd werd ook een anisa geplaatst. Zo doen we dat in Suriname, leken ze te zeggen. Wij geven niet alleen een beeldje maar veel en veel meer. “Ronald vindt alle cadeaus leuk”, zei een van de vrouwen op een toon die duidelijk maakte dat tegenspraak niet werd geduld. Ronald Snijders verdient een echte Baksi (eerbetoon) vonden deze dames, wat heel wat meer is dan een feestelijke bijeenkomst.
Daarna kon Viktorien van Hulst, directeur van het Fonds Podiumkunsten, Wolkers’ plastiek John Coltrane overhandigen en enkele opmerkingen uit het overigens niet gepubliceerde juryrapport met het publiek delen. We begrepen dat Snijders een grote nieuwsgierigheid naar nieuwe ontwikkelingen heeft die voortkomen uit een sterke liefde voor zijn wortels, startend bij de muzikale erfenis van zijn vader. Het maakt hem een pleitbezorger voor verbeelding en een ambassadeur voor niet-aflatende nieuwsgierigheid. Hij is een genereus musicus die ervoor zorgt dat ook andere musici kunnen stralen.
Dat laatste maakte hij deze avond helemaal waar. In zijn dankwoord wierp Snijders de vraag op of hij deze prijs niet te laat kreeg. Zeker een prangende vraag, nadat de voorlaatste winnaar Ack van Rooyen deze prijs inderdaad zo goed als te laat kreeg. Snijders keek daar echter met Surinaamse nuchterheid tegenaan en zei: “Als jonge musici deze prijs krijgen, hebben ze hun piek bereikt. Ik ben nog steeds op de piek van toen ik 28 jaar was”. “Deze prijs is niet alleen voor Ronald Snijders”, zei hij, “dit is ook een prijs voor Suriname en Paramaribo.”
Ronald Snijders staat bekend als iemand die enorme verhalen kan vertellen, zo zeiden Co de Kloet die de avond aan elkaar praatte, en Viktorien van Hulst. En dat bleek te kloppen. Snijders wilde net beginnen aan een nieuwe episode na zijn verhaal als katholiek jongetje in Paramaribo, toen de band het swingende nummer Prika inzette. Heerlijke zonnige muziek waarbij Snijders zijn gave toonde om verschillende culturen met elkaar te verbinden, zoals hij dat ook deed in de nummers die volgden.
De avond stond voor Snijders ook in het teken van zijn moeder Olga en zijn vader Eddy die belangrijk zijn geweest voor zijn muzikale ontwikkeling en hij zette zijn eerbetoon in met Song for Eddy. De avond meanderde langs muziek uit alle continenten en invloeden, van Herbie Hancock tot de muziek van de Tucujana-indianen uit Suriname, van kaseko tot klassieke muziek en van Indiase tabla tot Europese hobo. Het publiek genoot en de musici straalden. Muziek maken is altijd leuk, maar met Snijders wordt het een feest.
Aan het eind van de avond stond het publiek massaal in de zaal te dansen en ging het swingend richting bar om op Ronald Snijders te proosten.
Tekst en foto’s TOM BEETZ
UITREIKING BOY EDGAR PRIJS 2022
Bimhuis Amsterdam, 7 december 2022
RONALD SNIJDERS NEW SYMPHONIC WORLD ORCHESTRA
Ronald Snijders – fluiten
Juan Martinez – baritonsaxofoon
Efraïm Trujillo –sopraan- en tenorsaxofoon
Joe Rivera – trompet
Yannick Hiwat – viool
Maripepa Contreras – hobo
Elizabeth Fade – piano, accordeon
Glenn Gaddum sr. – Fender Rhodes
Randy Winterdal – basgitaar
Robby Alberga – gitaar
Hermine Deurloo – mondharmonica
Niti Ranjan Biswas – tabla
Cherish Snijders – koti kawina
Yoràn Vroom – drums
Urvin Doornkamp – drums
Giovanni Essed – percussie
Helianthe Redan – zang
De prijsuitreiking is HIER terug te zien
