Verrassend en verfrissend. Dat zijn de kernwoorden die de nieuwe cd van Kim Hoorweg karakteriseren. De Nederlandse vocaliste durft het aan om klassiek jazzrepertoire te mengen met Franstalige stukken, er een gipsyjazz-sausje overheen te gieten en er ook nog de Spaanstalige klassieker ‘Granada’ tussendoor te proppen. Maar dat laatste is oneerbiedig gezegd: ‘The Boulevard Of Broken Dreams’ verdient ruime aandacht en bewondering voor wat deze jonge zangeres allemaal vermag.
Kim Hoorweg vestigde haar naam toen ze als tiener zelfbewust de Nederlandse jazzscene indook. Zelfbewustheid staat echter lang niet altijd garant voor kwaliteit. Eerst nog maar wat laten rijpen, was de conclusie van menigeen. Nu, op 22-jarige leeftijd, lijkt dat rijpingsproces achter de rug. The Boulevard Of Broken Dreams is een erg mooie plaat, waarin Kim Hoorweg zich wederom zelfbewust toont, maar nu vet aan de goede kant van de streep. De twaalf stukken op de cd zijn zorgvuldig gekozen, worden prachtig vertolkt, kennen een erg mooie en gedegen begeleiding en liggen perfect in het gehoor. Hier is geen sprake van een boulevard met gebroken dromen, maar veeleer van het betreden van één lange (nog af te leggen) weg naar perfectie.
Kim Hoorweg heeft zich bij het kiezen van het repertoire voor haar nieuwste cd laten leiden door de Parijse periode uit de jaren twintig van de vorige eeuw, die cineast Woody Allen inspireerde voor zijn film Midnight In Paris uit 2011. Romantiek ten top, met zwierige kleding, art deco, muziek uit vele windstreken, the roaring twenties derhalve ten top. Het is deze sfeer die aan de basis ligt van The Boulevard Of Broken Dreams, waarin Kim Hoorweg in elk geval heeft gezorgd voor één constante: de aanwezigheid van gipsy-gitarist Robin Nolan. Hij wekt Django Reinhardt vaak tot leven en dát hoort er ook bij als je de jaren twintig wilt doen herleven.
De cd begint met een eigenwijze vertolking van Mood Indigo, die Kim Hoorweg solo inzet en nadien wordt begeleid door Robin Nolan. Fraai zijn Louis Armstrong’s When You’re Smiling en Duke Ellington’s I Ain’t Nothing But The Blues. Met een knappe timing zet Kim Hoorweg hier een waarachtig stuk blues weg. De twee Franse composities Si Tu Vois Ma Mère van Sidney Bechet en de gipsy-hymne Les Yeux Noirs zijn niet alleen charmant, maar opnieuw een blijk van durf en vastberadenheid. En dan is er nog voornoemd Granada, dat uit de mond van Kim Hoorweg een niet gehoorde vertolking krijgt. Met Solitude, de Ellingtonkraker uit 1934 wordt The Boulevard Of Broken Dreams afgesloten.
Kim Hoorweg heeft niet alleen lef getoond met het repertoire waarvoor zij koos, zij toont dat misschien nog meer in de wijze waarop haar nieuwe cd tot stand is gekomen. Met zijn allen in de studio, rond een paar microfoons en alles in één keer op de band. Twaalf stukken in twee dagen, geen gemix achteraf, alles zo authentiek mogelijk. Mooi hoor, zo’n eigenzinnige werkwijze, gekoppeld aan een sprankelend en jeugdig élan.
RINUS VAN DER HEIJDEN
Kim Hoorweg & Robin Nolan Trio & Benjamin Herman
Kimcompany/Gloep Music
www.kimcompany.eu
www.gloep.nl
Kim Hoorweg – zang
Robin Nolan – sologitaar
Kevin Nolan – ritmegitaar
Benjamin Herman – altsaxofoon
Sjoerd Dijkhuizen – basklarinet
Arnoud van den Berg – contrabas
