De 63-jarige Luikse pianist Jean-Christophe Renault presenteert zijn zevende solo-album ‘Under Troubled Waters’; het meest minimalistische volgens hemzelf in de liner notes van het album -gelukkig lees ik goed Frans, want de Engelse tekst is in fluorescerend oranje en bijkans onleesbaar…. Zijn muziek wordt vaak getypeerd als neoklassiek en men plaatst hem tussen Keith Jarrett en Eric Satie. Ik kan me daar goed in vinden hoewel ik her en der ook andere inspiratoren voorbij hoor komen.
Zijn timbre is vol zeggingskracht, krachtig en tegelijkertijd heel delicaat en sensitief. Zijn toucher is uiterst subtiel en over het hele album erg mooi sprekend. Zijn frasering is soms wat romantisch, dan weer wat directer met een rijk gevoel voor ritmiek en adem. Renault brengt zijn muzikale boodschap zonder al te veel franje, maar raakt je diep en is intens. De grens tussen improvisatie en compositie is nergens pregnant of overduidelijk. De vleugel, hoewel volgens de hoestekst simpel en direct opgenomen, klinkt als een klok: diep, warm en toch helder. Je kunt de hamertjes af en toe op de snaren horen tikken; een soort klokgevoel gevend. Het is écht een juweel van een album.
Het openingsstuk Des Avantages et des Inconvénients d’ être né is een prachtig lopende compositie in C-mineur met een mooie openingsmelodie die de toon zet voor de sfeer van het hele album. Renault zet er meteen zijn handtekening mee. Le Gardien de Visages daarentegen is uiterst romantisch Frans en zou zo in een film als leidend thema kunnen functioneren.
Renault speelt met volledige controle en met fantasie en passie: de lage vibrerende dissonanten in een prachtige passage in Belgium Under Troubled Waters zijn dreigend, dragend en bijna brullend. Om later te meanderen naar een klagend lichte melodie als slot van het stuk; absolute klasse. In George Floyd toucheert Renault de blues met een heel eigen kleur, maar tegelijkertijd overduidelijk ook een beetje een ode aan Thelonious Monk. Zegt hij zelf en dat klopt, want het stuk bevat de dwarsheid die ook Monks werk zo kenmerkt. Ook pianist Paul Bley kijkt steeds, bij de iets abstractere stukken, een beetje over de pianist zijn schouder mee.
Toch lukt het Renault om constant een heel eigen karakter in zijn spel te leggen: hij is écht een prachtige, veelzijdige en originele stem. Zijn Waalse wortels geven, als surplus wellicht, zijn spel ook een stevig Frans karakter. Want er zijn duidelijke stijlverbindingen met de rijke chanson-traditie hetgeen een prachtige toevoeging is aan zijn fraaie cross-over-repertoire. In het betoverende Agua E Vinho van de Braziliaanse meestergitarist Egberto Gismonti (met gitariste Veronique Gillet als gast) wordt de diepe waardering voor deze vriend en componist op schitterende wijze eer aan gedaan. Een juweeltje!
ERIC VAN DER WESTEN
JEAN-CHRISTOPHE RENAULT
Under Troubled Waters
Flak Records
Jean-Christophe Renault – piano
Veronique Gillet – gitaar
