Als opvolger van de eerdere cd ‘Remembering The Skymasters’, is er nu het in november 2023 opgenomen ‘Legacy, Remembering the Skymasters’. Het Paradox Jazz Orchestra treedt met dit album in de voetsporen van de grote Nederlandse arrangeurs die de reputatie van de Skymasters tot ver over onze landsgrenzen hebben opgebouwd. De meeste arrangementen op de cd zijn van Jerry van Rooyen en Rob Pronk met uitzondering van ‘Tangerine’ in een bewerking van Victor Schertzinger. De speurtocht naar die originele arrangementen en de verdieping bij de uitwerking zijn te horen in de eigentijdse klank, de compactheid en kracht van de uitvoeringen. Alles klinkt onherroepelijk en natuurlijk, precies zoals het moet zijn.
Een ecosysteem in de natuur omschrijft de biologische interacties tussen alle organismen die in een bepaald gebied voorkomen en de wisselwerking tussen deze organismen met hun omgeving. Bij het Paradox Jazz Orchestra zou je kunnen spreken van een perfect jazz-ecosysteem. Behalve de opzet om Nederlands muzikaal erfgoed te doen herleven is een ander streven van de oprichters van PJO om de nieuwe generatie jazzmuzikanten naast gevestigde namen aan het werk te zetten.
Legacy – Remembering The Skymasters bevat bigbandmuziek die niks heeft te maken met de ongeïnspireerde vertolkingen die helaas vaak te horen zijn bij jazzfestivals in de provincie. Elke muzikant komt op z’n beurt tot zijn recht als solist of in de sectiestukken. De wisselwerking is tastbaar en vliegt de pan uit. Dit is de hot jazz waarop ooit uitzinnig werd geswingd na de oorlogsbevrijding, door de jonge generatie van toen. Hier aangeboden ter herontdekking voor de 21e eeuw.
Legacy – Remembering The Skymasters begint spetterend met een Jerome-Kerncompositie in arrangement van Jerry van Rooyen. I Want To Be Nobody Else But Me knalt met de energie van een Buddy Rich Orchestra uit de luidsprekers. Tenorsaxofonist Guido Nijs neemt de melodie en de solo voor zijn rekening. Een heldere toon en frasering zoals Mel Tormé het zou kunnen zingen, worden omlijst door het blazersarrangement, waarna Nijs zwoel de solo inglijdt. Daarna is Baubles, Bangles and Beads in een swingarrangement van Rob Pronk een uitnodiging om cheek2cheek over de dansvloer te zweven.
Spring is Here begint met een sprookjesachtige sfeertekening waaruit de tenorsax van Jesse Schilderink donker en een beetje triest de melodie inzet. Het is lente! Waarom wil ik niet dansen? Is het omdat niemand van me houdt? Schilderink is een van die exponenten van de nieuwe generatie, maar zijn weergave klinkt als een doorleefd gedicht. Martijn Sohier fleurt daarna het humeur snel weer op met een rappe en speelse solo op de trombone in Absolutely Knot. De blazers staan als een muur en van onderen schuifelt de andere ‘nieuwkomer’ Niek de Bruijn op de drums een aanstekelijk vlinderritme.
Op Because I Loved You krijg je goede zin van de sopraansaxofoon van Jan Menu die in wisselwerking gaat met het blazersarrangement. Een paar nummers later laat Daniel Daemen zijn swing op de sopraan horen, met een weerwoord van gitarist Tim Langedijk en weer zo’n Rob Pronk-arrangement dat staat als een huis.
Paradox is al jaren het belangrijkste jazzpodium in het zuiden. De wekelijkse jamsessies op dinsdagavonden hebben heel wat conservatoriumstudenten in contact gebracht met professionele muzikanten en zodoende de omgeving geschapen waaruit een nieuwe generatie kan voortkomen. Saxofonist, bandleider en arrangeur Jasper Staps uit Tilburg heeft bij Paradox het onderdak gevonden om het Paradox Jazz Orchestra (PJO) te laten opbloeien tot een big band van topniveau, samen met trompettist Teus Nobel.
Jasper Staps zag dat er een paradox bestond in het landschap van de Nederlandse big bands. Enerzijds zijn er de beroemde professionele orkesten met topmuzikanten die vaker dan niet gedwongen zijn om ‘om den brode’ vlakke arrangementen te moeten spelen, ter begeleiding van een overgevlogen ster. Aan de andere kant zijn er veel amateurorkesten maar daar krijgt nieuw talent niet vaak het juiste ecosysteem aangeboden om tot grootse prestaties te komen. Staps richtte in samenwerking met Teus Nobel daarom gewoon maar zijn eigen big band op.
MONICA RIJPMA
PARADOX JAZZ ORCHESTRA
Legacy Remembering The Skymasters
PJO Records
Jasper Staps – dirigent
Daniël Daemen – altsaxofoon en klarinet
Donald Simoen – altsaxofoon, tenorsaxofoon en fluit
Guido Nijs – tenorsaxofoon en fluit
Jesse Schilderink – tenorsaxofoon en klarinet
Jan Menu – baritonsaxofoon en sopraansaxofoon
Antonio Onieva – piccolo en fluit
Martijn de Laat – trompet en flügelhorn
Robin Rombouts – trompet en flügelhorn
Teus Nobel – trompet en flügelhorn
Koen Smits – trompet en flügelhorn
Dave Vreuls – trompet en flügelhorn
Martijn Sohier – trombone
Ron Oligschläger – trombone
Alex van Abeelen – trombone
Martin van den Berg – bastrombone
Tim Langedijk – gitaar
Rembrandt Frerichs – piano
Jos Machtel – contrabas
Niek de Bruijn – slagwerk
