‘CRUDO’ is het debuutalbum van Raw Fish dat is uitgebracht op Loumi Records. Het bestaat uit rauwe gitaarmuziek, rijkelijk besprenkeld met computer aangedreven ritme-vervormingen. Er wordt weer flink geëxperimenteerd met klankdekens.
Gitarist Teis Semey kwam op twintigjarige leeftijd min of meer rechtstreeks van het Deense platteland naar Amsterdam. Elf jaar later heeft de productieve ‘bad boy’ van de impro-punkrock een tiental albums afgeleverd die steeds weer verrassen. Zijn muziek past als een verfrissende bries in de matrijs van de Amsterdamse freejazz en vanuit zijn nieuwe thuisbasis heeft hij zich een toonaangevende plek in de Europese improvisatiemuziek verworven.
Semey treedt internationaal op met verschillende bezettingen en deze maand is hij onder meer in Groningen, Rotterdam en het Britse Wakefield te zien en te horen. Op zijn website staan de zes albums die hij tussen 2019 en 2023 uitbracht en daar zijn er inmiddels al weer een paar bij gekomen. Deze website is een plezier voor het oog en nodigt uit om in die eerdere cd’s te duiken.
Raw Fish begon als duo. Semey woonde een tijd lang in hetzelfde huis als de Italiaanse drummer Giovanni Lacovella. Samen muziek maken was voor de hand liggend. Voor de opname van CRUDO voegde zangeres Marta Arpini haar stem toe aan het recept voor rauwe gitaarmuziek, rijkelijk besprenkeld met computer aangedreven ritme-vervormingen, via een MPC-app (Multi-Party Computation) die als extra instrument meedoet en veel toevoegt. De saxofonisten Nicolò Ricci en David Binney spelen mee op twee stukken en het door Arpini gevocaliseerde Carpaccio Martini kent ook een nauwelijks herkenbare basklarinet. De overeenkomst bij alle projecten van Semey is dat er flink wordt geëxperimenteerd met klankdekens. Dat gaat van romantisch getinte brede golven tot in het Italiaans meegezongen akkoorden waar de woorden worden neergelegd en eerder een klanksfeer oproepen dan een woordassociatie: luce – quasi- spenta – distante.
Do sardines come from Sardinia? Lijkt mij wel! Deze komische zoekvraag leidt tot een korte ritmische groove, aangezet door de gitaar en versterkt met MPC, over een rockbeat met donkere tinten van oosters klinkende marimba-percussie (ook MPC?) Halverwege krijgt het gitaar/drums-duo versterking van een saxofoon. Sea Sausage heeft dezelfde bezetting. Met slechts drie muzikanten wordt een stevige klankmuur opgetrokken.
Het is muziek om te beluisteren in een grote ruimte met de volumeknop open. Stroganina start het album met spetterende hardrock. Een stevige elektrische gitaar-riff zet een dansnummer in maar raakt al snel uit balans. Niet heel ver van de rails, maar voldoende. Dan is het alsof de stekker eruit wordt getrokken en de elektriciteit langzaam wegebt en weer wordt opgevoerd. Hierna wordt de improvisatie doorgezet op de gitaar met Jimi Hendrix-intensiteit en voor je het weet is het over. De acht stukken zijn kort, een, twee of drie minuten. Het hele album duurt nog geen twintig minuten. Dat verhoogt de intensiteit. Een nummer begint in sneltreinvaart, wordt neergezet of neergelegd zoals een baksteen die in de klankmuur wordt gemetseld en hup, de volgende is al aan de beurt. Het geheel vormt een collage met in een hoek de knipogende signatuur van Teis Semey.
MONICA RIJPMA
Raw Fish – CRUDO
Loumi Records
Teis Semey – gitaar
Marta Arpini – zang
David Binney – altsaxofoon
Nicoló Ricci – tenorsaxofoon
Federico Calcagno – basklarinet
Giovanni Lacovella – slagwerk
