De fabel van Reinaert de Vos inspireert nog steeds. Voornamelijk als figuur in literatuur voor kinderen én voor volwassenen. Ongetwijfeld kent elk land, elke cultuur wel zijn eigen variant van het sluwe dier. In elk geval heeft Luxemburg zijn ‘Renert oder de Fuuss am Frack an a Ma’nsgrësst’, een adaptatie uit eind 19e eeuw. Voor het trio Reis-Delmuth-Wiltgen was het de inspiratiebron voor zijn vierde en nieuwste album ‘Sly’.
In bezetting is het een klassiek jazztrio, met piano, bas en drum. Opvallend dat het klassieke jazztrio nog steeds een populaire formule blijkt, ook onder vroege twintigers zoals de Luxemburgse muziekstudenten Reis, Demuth en Wiltgen. Zij vormden hun trio al eind vorige eeuw en speelden op talloze festivals verspreid over de hele wereld. Zo’n tien jaar geleden brachten ze hun eerste album uit. Vanaf 2016 werkten ze samen met saxofonist Joshua Redman; in 2018 toerden ze samen met hem door Europa.
Dat de drie musici al zo lang, van jongs af aan samen spelen hoor je heel goed terug in hun muziek. De hechte composities worden strak en to the point uitgevoerd. De arrangementen zijn helder van opzet, met voor elk een instrument een volwaardige rol. Daarom lijken ze in hun aanpak geenszins op jazztrio’s uit pak ‘m beet de jaren ’50 of ’60, waarin bas en drum voornamelijk dienstbaar waren aan het solerende instrument, meestal de piano. Strak, helder en direct. Of het nu gaat om gevoelige ballads zoals Let Me Sing for You en Nanaimo of om meer up-temponummers zoals No Storm Lasts Forever en Diary of an Unfettered Mind. Met name ook de laatstgenoemde compositie roept herinneringen op aan de Scandinavische min-of-meer-evenknie EST, het trio van de nog immer betreurde, virtuoze pianist Esbjörn Svensson dat ongeveer tien jaar eerder werd opgericht. Die vergelijking onderstreept in feite de kwaliteit van het Luxemburgse trio.
In de namen en in de uitwerking van de stukken komt Reinaert niet prominent naar voren. De titel van het album refereert weliswaar aan sluw, maar er past toch echt geen negatieve connotatie met deze muziek. De muziek getuigt juist van kracht, intelligentie en creativiteit.
Dat het Italiaanse label CamJazz zich interesseerde voor Reis, Delmuth en Wiltgen is zeer terecht. Dit label brengt al meer dan twintig jaar jong en ook minder jong talent uit op cd. Bovendien beheert CamJazz de erfenis van de oudere labels Black Saint en Soul Note die in de jaren ’70 en ’80 danig aan de weg timmerden met het op plaat uitbrengen van eigentijdse jazz en geïmproviseerde muziek.
Het album Sly is het vierde album van het trio. Hun vorige album met de titel Once in a Blue Moon kwam uit in 2018. Terecht dat de musici kozen voor het Italiaanse label, nog afgezien van de speciale catalogus: het geluid van het trio is, althans voor het feilbaar menselijk oor, onberispelijk. Het is harmonieus in diepte en in klankkleur. Dat komt het geluid van elk instrument afzonderlijk zeer ten goede, in welke rol dan ook, solerend of ondersteunend.
In weerwil van het coronavirus heeft het Luxemburgse trio een bescheiden tournee gepland met een optreden in Dijon op 21 mei en in Lviv (Oekraïne) op 24 juni 2021.
JAN BOL
REIS-DEMUTH-WILTGEN – SLY
CamJazz
Michel Reis – piano
Marc Demuth – contrabas
Paul Wiltgen – slagwerk