Van de dertien composities op deze cd hebben er vier de intrigerende titel ‘Contemplation – for Paris’. Ze dragen achtereenvolgens de ‘opusnummers’  9, 10, 11 en 12. Vier keer contemplation; bezinning, overpeinzing. Een muzikale beschouwing op de terreurdaden waarmee Parijs vorig jaar meerdere malen werd geconfronteerd. Dat is duidelijk. Maar de titelstukken hebben een nog andere, een diepere betekenis. Want ze overspannen ál het werk op deze prachtige cd ‘Dedication’. De schijf is namelijk één grote bespiegeling, wellicht op de fase van hun leven, waarin Stevko Busch en Paul van Kemenade zich nu bevinden.

Kemenade_400En dat is me nogal wat, afgemeten aan de kwaliteit van deze cd. Dedication is feitelijk één ononderbroken improvisatie, ook al hebben Stevko Busch en Paul van Kemenade die in dertien stukjes gehakt. Het duo maakt duidelijk dat je bedachte thema’s als basis voor een improvisatie kunt gebruiken, maar dat je dit ook kunt doen door een thema piepklein te proportioneren en er slechts een snipper van te gebruiken. In beide gevallen laat je je geest, geleid door decennialange muzikale ervaring zijn werk doen. En voilà, dan krijg je muzikale overpeinzingen die hun weerga nauwelijks kennen.

Het spelconcept van Paul van Kemenade is genoegzaam bekend: zijn fel aangeblazen altsaxofoon  beweegt zich langs doorgaande, lyrische lijnen. Hij vult ze met lang uitgetrokken notenreeksen, waar melodische versieringen als pluisjes in de wind omheen zweven. Vergelijkingen met de ongrijpbaarheid van de natuur dringen zich hiermee op. En hoe mooi kun je die doortrekken naar het pianospel van Stevko Busch. Zijn zorgvuldig gekozen, altijd los van elkaar staande noten, worden bedachtzaam neergelegd onder, naast en over het spel van de altsaxofoon. Ze lijken op parelende lentedruppels die zachtjes op jong, net ontsproten groen, neerdalen.

Paul van Kemenade en Stevko Busch trekken hun improvisaties evenwel verder. Het is niet allemaal zoetgevooisde lentemuziek. Waar de altsaxofonist soms met alleen maar lucht werkt en Busch de grootsheid van een concertpianist uitdraagt, wordt evenwicht gezocht en gevonden in verworvenheden van jazz en andere muziekstijlen die het duo als geen ander beheerst. Zoals in Bären Auf Dem Weg bijvoorbeeld waar een wat straffer marstempo wordt aangehouden en de twee elkaar op heftiger wijze uitdagen. Hoe het echter ook zij, de verbintenis met elkaar wordt nooit losgelaten. Het is een uitproberen van elkaars mogelijkheden en ideeën, in elkaars taal verzinken, nergens een agressieve confrontatie opzoeken, maar in plaats daarvan voortdurend met elkaar optrekken; je zou het bijna een liefdesrelatie in muziek kunnen noemen.

Voor vijf stukken hebben de twee samen getekend, drie zijn er van de hand van Paul van Kemenade, een van Stevko Busch, twee van Dinesh Mishra én Busch, een van Paul Motian en een compositie is afgeleid van een Georgisch volkslied. Allerlei invloeden derhalve, die de twee uitvoerders hebben aangegrepen om verder uit te bouwen. Waarbij de grote kracht is dat over elk werk de handtekening van beide musici is uitgespreid. In Mode VI van Paul Motian bijvoorbeeld is in lichte mate van herkenbaarheid sprake: de eigen interpretatie leidt logisch naar de stukken die daarvóór op de cd staan én de zes die nog volgen. Geen wonder dat je als recensent dan tot de slotsom komt die hierboven al is omschreven: Dedication is één ononderbroken improvisatie.  Maar dan wel een die door zijn doorleefde aanpak heel wat meer dan alleen jazzliefhebbers zal boeien.

 

RINUS VAN DER HEIJDEN

Stevko Busch/Paul van Kemenade – Dedication
co-productie DNL en Kemo
www.paulvankemenade.com
www.galleryoftones.com

Stevko Busch – piano
Paul van Kemenade – altsaxofoon

Previous

Dick de Graaf en Gerard Kleijn bouwen aan fusiemuziek

Next

Eric van der Westen en het dagelijkse gevecht met de bas

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook