Voor de eerste keer in zijn zevenjarig bestaan was JazzFest Amsterdam een kleine week voor aanvang helemaal uitverkocht. Hoeveel invloed het verzetten van de najaarsdatum van de afgelopen jaren naar een voorjaarstijdstip daarop heeft gehad, is niet bekend. Voor zijn 2018-jaargang bracht het in Amsterdam Oost gevestigd festival hedendaagse jazzmuziek en interviews op maar liefst zes podia. Deze uitgebreide programmering wist een relatief jong geïnteresseerd publiek te boeien, verrassen en inspireren.
De van oorsprong Mexicaanse Fuensanta Méndez trapte af met haar sfeervolle en poëtische composities. In een ode aan een overleden vriend liet ze horen hoe mooi haar glasheldere stem combineert met haar spel op de contrabas. In andere stukken werd duidelijk hoezeer deze getalenteerde componiste beïnvloed is door Latijnse ritmes. Haar presentatie was nog een beetje aarzelend, maar de muziek sprak voor zich.
STAAN
Van een andere orde was het optreden van de Eduardo Cardinho Group als eerste in SK3, met SKafe de enige zaal waar het publiek geen zitplaats had. Een bewuste keuze van de organisatie om de sfeer van de verschillende zalen te benadrukken. De Portugese vibrafoonvirtuoos speelde aantrekkelijke stukken met zijn ijzersterke band, waarin toetsenist Youngwoo Lee en altsaxofonist José Soares opvielen. Al tijdens het eerste nummer werd duidelijk dat de bandleden erg goed op elkaar ingespeeld waren en elkaar de ruimte gaven voor geweldige solo’s. Waar in sommige opzetten zo’n opvallend instrument als de vibrafoon overheersend kan overkomen, wist Cardinho dankzij slimme composities en een weergaloze beheersing, gemakkelijk het publiek naar zijn hand te zetten.
De relatie tussen Pablo Held en Jasper Blom stemt van een ontmoeting jaren geleden. Toch hebben zij in Nederland in deze samenstelling nog nooit gespeeld. De sterke ritmesectie van het Pablo Held Trio had er zin in en legde een solide basis neer. Gezien de bezetting wekte het geen verbazing dat het repertoire meer in de lijn lag van wat traditioneler jazz. Toch bleven improvisaties en het samenspel tussen piano en tenorsaxofoon bijzonder mooi, en werd de belofte om het publiek mee te nemen op avontuur ingelost. Voor de organisatie van JazzFest, die zich sterk gemaakt had om bijzondere samenwerkingen en eenmalige projecten te programmeren, betaalde deze gok zich goed terug.
Bruno Calvo presenteerde zijn nieuwe album Outlines, naar eigen zeggen letterlijk pas twee dagen vers van de pers. Met dit concert lieten hij en zijn medemuzikanten – onder wie de alom geprezen altsaxofonist Ben van Gelder – horen waarom deze formatie gerekend wordt tot de top van de Nederlandse hedendaagse jazz. De vloeiende trompetmelodieën werden versterkt door de moeiteloze samenwerking met de altsaxofoon en Giuseppe Romagnoli’s contrabaslijnen waren speels en melodieus. De bomvolle zaal reageerde zeer enthousiast.
ONVERWACHT
Het Mehmet Polat Trio toonde een van de meest onverwachte opstellingen van de avond: ud (Arabische luit), kora (Malinees snaarinstrument) en ney (Perzische fluit). Geen wonder dat het moeilijk binnenkomen was in de zaal. Vaak rouleert het publiek wel na een of twee nummers, maar wie hier na het begin van het concert wilde binnenkomen moest geduld tonen. Eenmaal binnen was het echter het wachten meer dan waard. In een van de intiemste optredens van de avond verschafte dit trio sferen en geluiden die zich mengden met traditionele volksmuziek uit de hele wereld en met improvisatie en jazzinvloeden. Alle instrumenten werden bespeeld met vakmanschap, finesse en subtiliteit. Voor wat deze recensent betreft, het hoogtepunt van de avond.
Zangeres Becca Stevens heeft nauwelijks introductie nodig bij het Nederlandse publiek. De vroegtijdig overvolle StayOK zaal getuigde hiervan. En toch wist het festival opnieuw te verrassen door dit concert de wereldpremière te laten zijn van een samenwerking tussen Becca Stevens en Chambertones. De zangeres bewees wederom niet alleen een mooie stem te hebben die net zo goed jazzstandards als eigen nummers aan kan, maar ook over een controle en muzikaliteit te beschikken die haar tot een van de meest geprezen hedendaagse vocalisten maken. Waar het repertoire iets gedurfder had gemogen en een Beatles-cover niet helemaal op zijn plek leek, bleek de aanvulling van Joris Roelofs’ klarinetfrasen op Stevens’ stem een magische combinatie. Wederom een heel gelukkige keuze van het festival om een bijzondere samenwerking te tonen.
LOOPS
De band Floatmonki ligt in de lijn van hedendaagse elektronicajazz, waar volop samples, loops en andere elektronische middelen worden gebruikt. Door de samenstelling van de band en de stijl van de composities wekt het geen verbazing dat er al vaker vergelijkingen zijn gemaakt met Hiatus Kaiyote. Floatmonki doet er zeker aan denken. Helaas had het ensemble last van een luidruchtig publiek dat meer toe was aan een drankje en een praatje dan aan aandachtig luisteren. En misschien door onzekerheid, onervarenheid, last van geluid of andere redenen, het lukte de musici niet om het publiek helemaal naar zich toe te trekken. Heel jammer, want het potentieel van Floatmonki is zeker aanwezig, met een eigenzinnig geluid en goede muzikanten.
Er kan worden geconcludeerd dat JazzFest ook dit jaar wist te boeien met een jonge, internationale, verrassende en veelzijdige programmering. Het festival leek met deze geslaagde editie echter wel uit zijn voegen te barsten. De zalen waren iets te vaak niet begaanbaar door drukte. De mensenmassa in de verschillende gangen, trappen en aan de bar – alhoewel op een zeer professionele wijze in banen geleid door veiligheidsmensen en vrijwilligers – liet zien dat de maximale capaciteit van deze locatie is bereikt.
HOOPVOL
Wellicht is dit een luxe probleem. Waar menig podia en artiesten het moeilijk hebben, is het zeker hoopvol te zien dat er zoveel aanbod van en zoveel animo voor goede hedendaagse jazzmuziek is. Dit festival legde op een slimme manier de link tussen de rest van de wereld en Amsterdam open, en wist met een gezellige sfeer een jong enthousiast publiek van heerlijke muziek te laten proeven. Inmiddels is bekend dat de volgende editie op zaterdag 16 maart 2019 zal plaatsvinden. Dus trek maar vast de agenda.
Tekst en foto’s SOPHIE CONIN
Jazzfest
Studio K en StayOkay-hotel Amsterdam, 17 maart 2018
Fuensanta Méndez Quintet
Fuensanta Méndez – zang en contrabas
Niccolò Ricci – tenorsaxofoon
Xavo Torres – piano
Teis Semy – gitaar
Guy Salamon – drums
Eduardo Cardinho Group
Eduardo Cardinho – vibrafoon
José Soares – altsaxofoon
Youngwoo Lee – piano
Mauro Cottone – contrabas
João Guerra – drums
Pablo Held Trio & Jasper Blom
Pablo Held – piano
Jasper Blom – sopraan-, alt- en tenorsaxofoon
Robert Landfermann – contrabas
Jonas Burgwinkel – drums
Bruno Calvo Quartet
Bruno Calvo – trompet
Ben van Gelder – altsaxofoon
Giuseppe Romagnoli – contrabas
Lago Fernández – drums
Mehmet Polat Trio
Mehmet Polat – ud
Dumphi Peeters – kora
Sinan Arat – ney
Chambertones & Becca Stevens
Becca Stevens – zang, ukulele en gitaar
Jesse van Ruller – gitaar
Joris Roelofs – klarinet, basklarinet
Clemens van der Feen – contrabas
Floatmonki
Donna van Dijck – zang, toetsen en samples
Marta Golka – basgitaar
Felix Back – toetsen
Maarten Cima – gitaar
Jonathan Szegedi – drums
