Waar het Breda Jazz Festival begin mei een zonovergoten, warme aangelegenheid werd, mocht Jazz in Duketown het dit jaar doen met een van de koudste Pinksterweekeinden ooit. Gelukkig was er meer nodig om een enthousiast jazzpubliek ervan te weerhouden te gaan genieten van een prachtig programma in het gezellige centrum van Den Bosch. Op de laatste dag was een mens (soms met muts en handschoenen) vooral dankbaar dat het droog bleef en wist iedereen ondertussen: zon en warmte stralen vooral af vanaf de podia.

Bij aankomst stuit de recensente op het eerste optreden van de dag, Braskiri, het nieuwe project van trompettist Bert Lochs en pianist Dirk Balthaus, die deze dag werd vervangen door Tilmar Junius. Hier mengt op een prettige manier groove en vrije improvisatie. De stukken zijn redelijk simpel opgebouwd en daarmee wordt een basis gelegd waarop piano en trompet en flugelhorn volop kunnen soleren. Dankzij een ongebruikelijke ritmesectie met Wim Kegel op drums en Steffen Granly, die met zijn tuba de rol van ‘bas’ op zich neemt, weet dit kwartet een eigen karakter en geluid te creëren. Een goede aftrap van de dag.

Kenny Garret
De afwisseling is groot als Kenny Garrett vrije jazzsoli inzet.

KENNY GARRETT

Mogelijk de bekendste naam van Jazz in Duketown is alt- en sopraansaxofonist Kenny Garrett. De Amerikaan, die naam heeft gemaakt door te spelen met grootheden als Duke Ellington en Miles Davis, weet met zijn kwintet ook het publiek op de Parade op te warmen met zijn veelal door Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse muziek beïnvloede nummers. De samenwerking tussen contrabassist Corcoran Holt, drummer McClenty Hunter en percussionist Rudy Bird is daar cruciaal in. Het geheel swingt zo stevig dat sommigen zich uitgenodigd voelen om te dansen. De afwisseling is nogal groot als Kenny Garrett zelf vrije jazzsoli inzet, waarbij zowel hij als pianist Vernell Brown laten zien hoe virtuoos ze zijn op hun eigen instrument.

Bij het verlaten van de Parade is het een stuk drukker en weten de liefhebbers de weg naar de podia weer duidelijk te vinden. Bijvoorbeeld bij een kleiner podium, waar gitarist Marzio Scholten  speelt met zijn nieuwe Americana Trio. Scholten, een bekende naam uit het hedendaagse Nederlandse jazzcircuit, wordt voornamelijk geassocieerd met zijn band IDENTIKIT. Maar vandaag met Mark Schilders op drums en Sean Fasciani op contrabas speelt hij meer richting blues, jazz en americana. De muziek kan het beste omschreven worden als een verzameling soundscapes die het publiek door verschillende sferen laten reizen. Mooie muziek, maar misschien beter te genieten in een andere setting, want het geluid van dit kleine podium is niet optimaal.

Foto Sophie Conin
Naast een ongelooflijke pianist en zanger is Jon Cleary ook een goede publiekvermaker.

Bij aankomst op het Kerkplein zijn de muzikanten nog bezig met de soundcheck en toch is het al moeilijk om door te dringen tot vóór het podium. De staat van dienst van Jon Cleary – die ook nog een kersverse Grammy-winnaar is – bevat onder andere namen als die van BB King en John Scofield. Naast een ongelooflijke pianist en zanger is Jon Cleary ook een goede publiekvermaker en weet hij binnen de kortste tijd een uiterst gezellige sfeer te bouwen. Hij is vergezeld door Cornell C. Williams (bas/zang) en A.J. Hall (drums/zang). Hun afkomst uit New Orleans is in alle nummers – die zich bewegen tussen jazz, blues en soul – te horen.

JAZZWERKPLAATS

Vaste prik bij Jazz in Duketown is de Jazzwerkplaats op het plein voor het NoordBrabants Museum, 25 jaar geleden door Jeroen Doomernik opgericht en bedoeld voor amateurs en profs. Daar worden workshops gegeven en aankomende talenten in het zonnetje gezet. Zo ook de jongeren van 11 tot 16 jaar van de Junior Jazz Academy, broedplaats voor opkomend jazztalent. De negen muzikanten die vanmiddag optreden, gecoacht door Jeroen Doomernik, laten zien dat de Nederlandse jazzscene een mooie toekomst tegemoet gaat. De composities zijn vrolijk, voor de gelegenheid goed gekozen en de jongeren barsten van enthousiasme. Al lijkt het op een podium staan voor sommigen nog wel een beetje ongemakkelijk.

Foto Sophie Conin
De muziekanten van de Jazz Academy laten zien dat de Nederlandse jazzscene een mooie toekomst tegemoet gaat.

Op de Parade is Caro Emerald inmiddels begonnen aan haar optreden. Zij maakt, af te lezen aan de glimlachende gezichten en mensen die meezingen, haar opwachting als publiekstrekker meer dan waar. Dichtbij komen zit er niet meer in en benieuwd naar de afsluiter bij het Young VIPs-podium, zetten we onder een net doorgebroken zon, koers naar de Markt.

Vinnie Vibes is een toonbeeld van hoe hedendaagse musici jazz creëren en beleven. Het gezelschap weet passie en deskundigheid samen te brengen, in composities die met beide benen in de jazz staan. Aangevuld met hedendaagse invloeden, van elektronische muziek tot aan de gierende gitaar van Aron Raams. Met de lyrische solo’s van alt- en sopraansaxofonist Floris van der Vlugt en de stevige ritmepartij van Sven Happel op elektrische bas en contrabas plus drummer Haye Jellema, is het geheel helemaal af. Maar wat vooral opvalt is hoe vibrafonist Vincent Houdijk de malletkat – een niet al te gangbaar instrument – tot zijn recht weet te brengen in een genre waar het elektronische ritme-instrument niet vaak opduikt. Alle puzzelstukken vallen op hun plek en vormen een mooie afsluiting van deze laatste dag van Jazz in Duketown 2016.

Foto Sophie Conin
Bij vibrafonist Vincent Houdijk en de zijnen vielen alle muzikale puzzelstukken op hun plaats.

CONSERVATORIUM TALENT AWARD

De Conservatorium Talent Award, sinds vijf jaar een vast onderdeel van Jazz in Duketown, ging naar Lizzy Ossevoort van het conservatorium in Arnhem. De pas 20-jarige zangeres is volgens de jury ‘een oprechte, naturel performer, met durf en persoonlijkheid, die muzikaal weet te overtuigen en waarvan de jury grote verwachtingen heeft’.

Aan de Conservatorium Talent Award 2016 deden afgevaardigden mee van de acht Nederlandse conservatoria. Opvallend was dat nogal wat deelnemers weinig muzikale durf vertoonden. De jury gaf hen dan ook als advies mee om zekerheden los te laten en een eigen stijl na te streven, ook wat betreft repertoirekeuze. De jury bestond uit radiomaker Aad van Nieuwkerk, programmeur Michelle Kuypers, musicus/producer Jan Menu, componist/dirigent Henk Meutgeert en recensent Rinus van der Heijden.

beeld en tekst SOPHIE CONIN

Jazz in Duketown
Binnenstad ’s-Hertogenbosch, 16 mei ’16

www.jazzinduketown.nl

Previous

Persoonlijke terugblik bij dood Bernard van Beurden

Next

Sonny Rollins introduceert ritmes Zuid-Amerika in jazz

1 comment

  1. Even ‘for the record’: de vaste pianist van BRASKIRI Dirk Balthaus kon er niet bij zijn. Hij werd vervangen door Tilmar Junius. Jammer dat het programma van Jazz in Duketown zeer beperkt met informatie strooit over bezettingen. Dat is wel vaak een puzzeltje.

Comments are closed.

Lees ook