Jazz is altijd een hybride muziekvorm geweest. De Israëlisch-Amerikaanse trompettist Itamar Borochov is er een meer dan duidelijke representant van. Hij trad op in C-Mine in Genk, waar fotograaf Jeanschoubs stond aangetreden om zijn optreden in sfeervolle beelden te vangen.
Afghanistan, Israël en New York. Het zijn de pijlers waarop het leven van Itamar Borochov is gegrondvest. Voorouders uit het eerste land, geboren in het Israëlische Jaffa en gevestigd in Brooklyn New York, hoe compleet kan de smeltkroes zijn als je het hebt over een jazzmusicus.
Jazzmusicus, en dat is Borochov. Hij kreeg les van jazzlegende Barry Harris, ontdekte al vroeg de erfenis van Louis Armstrong, Miles Davis en Clark Terry en ging aan de slag om de overlevering van de Sefardische-, Asjkenazische- en Mizrad-joden in zijn spel te implanteren.
Maar tijdens concerten hoor je ook vlagen Weather Report, Nusrat Fatah Ali Khan én Edith Piaf voorbij komen. De basis van Borochovs concept is echter altijd gelegen in de ‘heilige klanken’ van de joodse synagoges. De zo rijke Arabische toonladders zijn immer herkenbaar.
De veelheid aan invloeden loopt ook door in de samenstelling van het kwartet waarmee hij in Genk aantrad. Een Amerikaanse pianist, Italiaanse contrabassist en Israëlische drummer, hoe divers en ter zake doend wil je het hebben?
REDACTIE
Foto’s JEANSCHOUBS
ITAMAR BOROCHOV QUARTET
C-Mine Genk (B), 4 oktober ‘23
Itamar Borochov – trompet
Rob Clearfield – piano
Luca Fattorini – contrabas
Amir Bar Akiva – slagwerk
