Sanna van Vliet is jazzpianist én -zangeres. In beide richtingen studeerde ze af aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Naast optredens met veel bekende Nederlandse musici geeft zij ook les: zij onderwijst de Complete Vocal Technique (waarvoor zij drie jaar in Kopenhagen studeerde), vocale improvisaties (ook digitaal), jazzzang en pianobegeleiding voor zangeressen. Daarnaast was zij gastdocent bij diverse Nederlandse conservatoria en is zij vaste docent aan het Conservatorium van Amsterdam. Daar organiseert zij ook on-line cursussen voor zangers uit de gehele wereld. Sanna van Vliet maakt deel uit van diverse groepen en leidt sinds kort haar trio Something About Sanna. Geen wonder dat muziek haar leven volledig inneemt. En dan vooral jazz. “Dat is de leukste muziek die er bestaat.” Sanna van Vliet neemt het JAZZ-tafettestokje over van Vera Marijt, die dit motiveerde met: “Het is verbazingwekkend dat Sanna nog niet in het rijtje van JAZZ-tafette staat.” Daarom: bij deze!

Sanna van Vliet: "Het Great American Songbook is zo universeel, er zit enorm veel vrijheid in."
Sanna van Vliet: “Het Great American Songbook is zo universeel, er zit enorm veel vrijheid in.”

Waar ben je op dit moment mee bezig?
In mei kwam de cd Music for President van mijn nieuwe trio Something About Sanna uit. We hebben er mee op het North Sea Jazz Festival gespeeld. Daarnaast ben ik bezig met een nieuw project met Axel Hagen, Olaf Tarenskeen en het Alberti String Quartet. Daarmee gaan we de muziek van Duke Ellington en Billy Strayhorn vertolken.

Welke herinneringen aan je carrière zijn je het dierbaarst?
Een paar mijlpalen blijven overeind: mijn vroegere eindexamens, cd-presentaties, tournees met Alice in Dixieland en met Ben van den Dungen naar Zuid-Korea en met de Beets Brothers naar Bangkok.

Waarom doe je graag wat je doet?
Omdat muziek maken het leukste is wat er is. De vrijheid die je ervaart dat het steeds nieuw is. In de auto met je medemusici kom je op plekken waar je nooit bent geweest. Het Great American Songbook is zo universeel, er zit enorm veel vrijheid in. Geen werk is hetzelfde. Daarbij komt dat jazz de leukste muziek is die er bestaat. Mijn laatste twee cd’s bevatten wat meer pop. Ik kan popnummers zo spelen dat ze in mijn beleving nog altijd jazz zijn. Ik zal nooit een cover opnemen zoals die oorspronkelijk is. Daarvoor is mijn jazzhart te groot.

Sanna van Vliet: "Ik zal nooit een cover opnemen zoals die oorspronkelijk is. Daarvoor is mijn jazzhart te groot."
Sanna van Vliet: “Ik zal nooit een cover opnemen zoals die oorspronkelijk is. Daarvoor is mijn jazzhart te groot.”

Wanneer is je passie voor jazz ontstaan?
Thuis hoorde ik wel jazz, maar ik was me daar niet zo van bewust. Birth of the Cool stond wel eens op. En ook een plaat van Les Doubles Six. Rond mijn vijftiende maakte ik via een bandje op de muziekschool kennis met drieklanken. Een docent kwam met wat fusion. Harmonie in muziek greep me enorm aan. Zo ging ik van drieklank naar een soort cross-over met harmonieën van jazz. Dat vond ik heel gaaf. Er kwam steeds meer jazz in mijn leven. Toen ik 17 jaar was, ondernam ik een reis naar de Verenigde Staten. Ik verveelde me daar en zo kwam er niets van de plannen die ik voor ogen had. Ik ging in de VS wel naar muziek luisteren. En besefte, daar zo ver van huis, dat muziek heel belangrijk voor mij is. Terug in Nederland volgde later toelating aan de conservatoria van Hilversum en Den Haag. Het werd Den Haag.

Van welke ontwikkeling in de jazzgeschiedenis had je onderdeel willen zijn?
Van het tijdperk Charlie Parker. Er heeft toen zo’n enorme ontwikkeling plaats gevonden. Als ik muziek uit die tijd hoor, ervaar ik dat nog altijd zo.

Wat is het bizarste dat je ooit mee hebt gemaakt tijdens een concert?
Tijdens mijn eindexamen Zang op het conservatorium had ik witte haksandalen aan. Ik moest voor twee nummers achter de piano. Maar ik kon met die sandalen niet onder het instrument. Waarop ik mijn schoenen uit deed, wat leidde tot hilariteit in de zaal. Daarna kreeg ik ze niet meer aan, omdat mijn voeten waren gezwollen. Later werd er over gesproken als ‘de schoenenact’.

Sanna van Vliet: "Als ik Barry Harris, Herbie Hancock of Ella Fitzgerald hoor, wil ik ook zo musiceren."
Sanna van Vliet: “Als ik Barry Harris, Herbie Hancock of Ella Fitzgerald hoor, wil ik ook zo musiceren.”

Waar vind je inspiratie?
Door muziek te beluisteren. Als ik dan Barry Harris, Herbie Hancock of Ella Fitzgerald hoor, wil ik ook zo musiceren.

Wat is het spannendste dat je ooit hebt ondernomen?
Zeker het reizen, onder meer naar Thailand; de jetlags, schema’s, planning. Maar ook mijn aanwezigheid op de podia, het was een hele weg om me daar comfortabel te voelen. Ik was telkens zo nerveus dat het niet leuk meer was om te doen. Ik denk dat die situaties steeds meer uitgekristalliseerd zijn, omdat ik besef wat ik kan met mijn talenten. Natuurlijk ook door veel op te treden. Bijvoorbeeld door te zingen op crematies of bruiloften. Evenementen die aangrijpen roepen veel spanning op. Maar misschien hoort dit er allemaal wel bij.

Welk muziekstuk of album heeft voor jou een speciale betekenis?
Shirley Horne’s Here’s To Life en Both Sides Now van Joni Mitchell. Voor mij heeft dat te maken met strijkers en met arrangementen die de intentie van de teksten ondersteunen.

Sanna van Vliet: "Ik heb bewondering voor mensen die heel ver gaan als het over milieu gaat."
Sanna van Vliet: “Ik heb bewondering voor mensen die heel ver gaan als het over milieu gaat.”

Wat neem je altijd met je mee?
Mezelf met alle positieve en negatieve zaken: mijn karakter, talenten, tekortkomingen, uitdagingen.

Welke actualiteit heeft je aandacht?
Ik heb bewondering voor mensen die heel ver gaan als het over milieu gaat. Ik heb een vriendin in Denemarken die veganist en activist is geworden. Zo ver ben ik niet. Wat kun je doen? We scheiden nu plastic. Dan zie je pas hoeveel plastic we weg gooien. Tasjes van maïsbladeren zijn te gek. Ik hoop dat zich in die richting zaken ontwikkelen. En ja, minder vlees eten!

Wie is je grote voorbeeld buiten de jazz?
In het algemeen mensen die echt ergens voor gaan. Die zich niets van anderen aantrekken. Ik denk dan aan die Deense vriendin en mijn zus die besloten heeft de marathon te lopen.

Wat intrigeert je aan je instrument?
Bij mij gaat het om twee instrumenten: piano en stem. Een stem blijft ergens een mysterie. Je hebt veel technische methodes. Ik heb Complete Vocal Technique gestudeerd (een stemmethode die allerlei vormen van stemgebruik onderzoekt, rvdh). Ook houd ik me bezig met de Lichtenberger Methode (concentreren op zintuigen in plaats van spieren om zodoende de controle van het denken los te laten, rvdh). Met Lax Vox (methode om de belaste stem te laten herstellen door middel van een slang in een bakje water, rvdh) oefen ik ook. Ik kies niet voor één methode, haal liever overal iets uit. Je stem verandert, je wordt ouder, maakt dingen mee. Je vraagt je af: hoe werkt mijn stem vandaag? Hoe kan ik hem aansturen zodat hij beter werkt? Dit soort onderzoeken heeft iets ongrijpbaars.

Sanna van Vliet: "Ik wil steeds naar oude giganten blijven luisteren."
Sanna van Vliet: “Ik wil steeds naar oude giganten blijven luisteren.”

Wat heb je geleerd van je muziek?
Om me te uiten, dichterbij me zelf te komen, zaken te verwerken. Ik heb dit echt nodig. Ik denk aan Where Do You Start van Shirley Horne. Handelt over twee mensen die uit elkaar gaan, terwijl ze zo met elkaar zijn verweven. Aan het einde van het stuk zingt Shirley dat ze altijd van hem blijft houden, hij altijd een plekje in haar hart zal houden. Dan schiet ik vol.

Wat wilde je vroeger altijd worden?
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een wens had om bijvoorbeeld verpleegster of leraar te worden. Zelfs toen ik naar het conservatorium ging, had ik geen beeld voor ogen welk beroep ik moest kiezen. Ik vond muziek leuk en daarom ging ik die opleiding volgen. Langzaamaan kwam ik er achter wat het inhield om musicus te worden.

Wanneer ervaar je de vrijheid te falen?
Falen betekent dat als ik de mensen om me heen vertrouw, ik meer ruimte ervaar om te falen. Dat je je op je gemak voelt en falen niet uitmaakt. Ook niet als anderen eens uitglijden. Je luistert, geeft niemand de schuld, je gaat het samen oplossen. Juist vanwege die flexibiliteit – die je moet hebben – is het helemaal niet erg als je eens faalt.

Welke ontwikkeling in de jazz juich je toe?
Muziek moet zich ontwikkelen, dat is altijd zo geweest. Altijd waren er kruisbestuivingen. Zo ontstond er voor ieder wat wils. Ik hoop dat de traditie van jazz niet zal verdwijnen. Ik wil steeds naar oude giganten blijven luisteren. Ik merk steeds vaker dat studenten niet naar jazz luisteren. Je moet tóch die taal leren, in je opnemen, meezingen. Vooral als het om bebop gaat.

Sanna van Vliet: "Ik merk steeds vaker dat studenten niet naar jazz luisteren. Je moet tóch die taal leren, in je opnemen, meezingen."
Sanna van Vliet: “Ik merk steeds vaker dat studenten niet naar jazz luisteren. Je moet tóch die taal leren, in je opnemen, meezingen.”

Met wie werk je graag samen?
Met Marius Beets. We werken samen sinds 2006. Hij heeft mij ontzettend geholpen met arrangeren, hoe iets aan te pakken, met steun en tips. Hij is mijn rots in de branding. Ik werk ook graag samen met Axel Hagen. Hij snapt mij, kan precies zo componeren en arrangeren dat zijn stukken mij uitdagen en zingbaar zijn. En met mijn nieuwe trio Something About Sanna met Sven Schuster en Joost Kesselaar. Ik voelde meteen de beweging erin, de alertheid.

Welke dromen liggen nog voor je?
Een project met het Metropole Orkest, ik doe graag dingen met een big band. Ook zou ik graag op tournee gaan naar Japan.

Aan wie geef je het JAZZ-tafette stokje door?
Aan Tineke Postma. Zij speelt op mijn voorlaatste cd mee, samen met Rik Mol. ((lacht)): Ik denk dat we haar moeten grijpen nu ze internationaal zo aan het doorbreken is.

RINUS VAN DER HEIJDEN
Foto’s GEMMA KESSELS

 

www.sannavanvliet.nl

 

 

Previous

Lucia Cadotsch c.s. duiken in Great American Songbook

Next

John Cooper Clarke – portret van een punkdichter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Lees ook