Het Hijgend Hert (der Jacht ontkomen) is niet meer. Na een halve eeuw is er op zondag 2 februari een eind gekomen aan deze voor Brabant legendarische jazzclub aan de Bredase Pasbaan. Exploitant Marcus van Katwijk vindt het tijd om iets anders te gaan doen. Hij gaat eerst genieten van een vakantie en gaat daarna bekijken wat er op zijn pad komt

Marcus van Katwijk bereidt een concertavond voor aan de bar van het Hijgend Hert. Foto Monica Rijpma

In de jaren zeventig openden kroegbaas Frits van Katwijk en zijn vrouw Adje een nieuw huiskamercafé aan de Pasbaan in Breda. De locatie was het vroegere koetshuis van Hotel de Kroon, ooit het eerste hotel van deze stad. Niet lang daarna ontstond met behulp van Stichting Modern Jazz van saxofonist Joop Hendriks een samenwerking die zich zou ontpoppen tot de geboorte van een van de best gekende jazzpodia in Brabant. 

De stichting haalde met behulp van regionale en landelijke subsidies wereldsterren zoals Toots Thielemans, Dexter Gordon, Rita Reys en Chet Baker naar Breda. Ze waren allemaal te zien in het muziekcafé. Het café werd  meteen ook een toonaangevend podium voor jamsessies waar talent uit Breda en ver daarbuiten kwam optreden voor een handjevol publiek. 

Het podium van het Hijgend Hert. Foto Frank van der Kooij

Eind jaren tachtig nam zoon Marcus, na het overlijden van zijn vader Frits,  het café over en zette ook het muziekthema en de concerten door. Helaas werd de subsidie stopgezet. De opbrengsten van het kleine publiek dat nou eenmaal in een huiskamer past was niet voldoende. De jazzconcerten werden zonder subsidie onbetaalbaar en de stichting legde het loodje. Vanaf het begin werden er ook jazzsessies georganiseerd en die bleven doorgaan. Een tijdje was er een vacuüm, maar een nieuwe stichting vulde het gat.

Saxofonist Frank van der Kooij richtte in 1996 Stichting Beaux Jazz op. Die stichting begon kleinschalig, maar was vanaf het begin de aanjager die nieuw leven blies in jazz in en uit Breda. Het duurde zo’n tien jaar voordat er weer financiële steun kwam, dit keer vanuit de gemeente en vanuit de provincie. 

Saxofonist Frank van der Kooij programmeerde en coördineerde concerten in het Hijgend Hert. Foto Monica Rijpma

Beaux Jazz zorgde niet alleen dat het podium bij het Hijgend Hert weer ruimte kon bieden aan concerten en jamsessies. Ook op andere locaties werden concerten georganiseerd zoals in de kleine zaal van het Chassé Theater. 

Op de laatste zondag van de maand januari was het dan echt de allerlaatste jamsessie. De zondag daarna was het definitieve afscheidsmoment voor het jazzcafé met de intrigerende naam. Marcus van Katwijk (60) zegt met de hem eigen vriendelijke norsheid dat hij met weemoed terug kijkt naar de afgelopen 35 jaar. De liefde voor muziek zit in zijn genen. Hij begon in 1990 met een grote verbouwing. De foto’s daarvan circuleren die laatste middag aan de bar en maken de tongen los. Een foto van Chet Baker wordt uit een doos gehaald, net als een foto van een jonge John Engels. 

Een fragment van de poster die in vervlogen tijden een concert met John Engels aankondigde. Foto Monica Rijpma

Frank van der Kooij, die behalve de jamsessies jarenlang de programmering deed van het Hijgend Hert, noemt het optreden van Jasper van ’t Hof met saxofonist Bob Malach als een van zijn persoonlijke hoogtepunten. Daarnaast was er het optreden van de Spaanse saxofonist Antonio Lizana. Hij is een van de meest gevraagde flamenco-jazz fenomenen van dit moment vanwege zijn vermenging van de flamencotraditie, compleet met vocalen en dans, met moderne jazz. 

Stichting Beau Jazz ging na 25 jaar in 2022 op in stichting Sound of Europe.  De stichting is actief met de organisatie van concerten en het jaarlijkse cross-overfestival Sound of Europe, dat in oktober zijn volgende editie beleeft. Van der Kooij vertelt dat ook de jamsessies zullen doorgaan op de laatste zondagmiddag van de maand. Café Bühne in de Sint Jansstraat wordt het nieuwe onderkomen.

De stille getuigen van een jamsessie in het Hijgend Hert. Foto Monica Rijpma

Op de vraag welk verrassend talent van der Kooij tijdens de sessies voor het eerst ontdekte moet hij even nadenken. Er komen sowieso genoeg gevestigde muzikanten voorbij, zoals iemand als pianist Matthijs Giesberts. Hij noemt gitarist Noah Spierts als een van de boeiende nieuwe talenten die regelmatig zijn gezicht laat zien bij de jamsessies in Breda. Ook de vaste begeleiders die bij het Hijgend Hert als trio het aanstormend kopergeweld ondersteunden zullen bij Bühne doorgaan. 

Vaste pianist Jeroen Mathijssen is even geliefd bij de blazers als bij de vocalisten voor wie hij een mooi akkoordenbedje weet te spreiden. Basgitarist Erwin Huigen en drummer Pieter Danz van de Slagwerkplaats zorgen voor de solide basis.  

Het trio Jeroen Mathijssen, Erwin Huigen en Pieter Danz tijdens een jamsessie. Foto Monica Rijpma

Bij Bühne blijft de missie onveranderd; net als 55 jaar geleden bij het Hijgend Hert   – dat de jacht toch niet ontkomen is – wordt er een podium geboden voor nieuw talent dat zich wil ontwikkelen en meten aan de ‘rotten in het vak’. 

En je kunt dan zomaar door Matthijs Giesberts op de piano worden opgetild tot een volgend niveau. Dat is nu net waarover het fenomeen jamsessie gaat. Thuis goed oefenen en dan, oren open en samen iets moois maken. 

MONICA RIJPMA

Previous

Spinifex toont zich wederom als stormachtige en wendbare moloch

Next

Mysterieuze muziek van Black Flower betekent gevaar én spirituele verdieping

Lees ook