‘People Flow’ is het debuutalbum van pianist Erik Verwey. Hij studeerde af aan de conservatoria van Utrecht en Den Haag en profileerde zich daarna als (film)componist en begeleider in theater- en cabaretvoorstellingen. Met zijn eerste cd laat hij die invloeden zeker doorklinken, maar ook als jazzmusicus staat hij zijn mannetje, zo is te horen.
Wie de eerste twee stukken van People Flow beluistert, zou tot de conclusie kunnen komen dat Erik Verwey een pianist is die van opschieten houdt. En die een krachtig toucher heeft, dat binnen zijn jazzpianotrio nogal eens de overhand neemt. Maar wie belandt bij compositie nummer drie, What Do You See, wordt op het andere been gezet: Erik Verwey is ook een pianist die doordacht zijn energie geeft aan zijn opvattingen over improvisatiemuziek.
People Flow bevat tien eigen stukken van Erik Verwey, die er met contrabassist Hendrik Müller en slagwerker Daniel van Dalen doorheen snelt. Isfahan van Duke Ellington/Billy Strayhorn is als elfde compositie toegevoegd. Verwey is als componist al enige jaren actief in de film- en theaterwereld. Dat heeft er wellicht toe geleid dat hij van zijn debuutalbum People Flow zelf zegt: “Filmische improvisaties zijn een leidend onderdeel van de muziek, met roots in de jazz en ruimte voor alle drie de leden van het trio.” Van elk van de tien eigen stukken heeft de pianist/componist getracht een portret te maken. Dit omdat hij wil uitbeelden hoe zijn ontmoetingen met allerlei mensen in muziek zijn uitgemond.
Of dat van waarde is voor de kwaliteit van het album en of dat terug te horen is in de muziek, mag de luisteraar zelf bepalen. Feit is dat People Flow wordt gekenmerkt door diversiteit en dat elk stuk op zich vooral laat horen wie de musicus Erik Verwey is. Dat is wellicht het enige dat op deze cd is aan te merken: de balans tussen de drie musici wordt nogal eens verstoord doordat Erik Verwey de hoofdrol opeist. Dat komt enerzijds door zijn spelopvatting, anderzijds door de wijze waarop hij zijn stukken heeft samengesteld.
Meer balans dringt zich op in de drie composities waarop gasten meespelen: in Isfahan in een gloednieuw arrangement is dat Teus Nobel op flügelhorn en in Little Farao en Full Force altsaxofonist Bart Wirtz. Logisch dat er dan niet alleen sprake is van een andere klankkleur, maar ook dat het evenwicht tussen de vier instrumenten beter wordt verdeeld. De vraag dringt zich dan op of dat de reden zou kunnen zijn dat naarmate het album vordert, de individuele kracht van de trioleden sowieso een stuk beter over de muziek wordt verdeeld.
Met als resultaat dat People Flow een hoopvol debuutalbum is, dat niet alleen een eigen kijk op hedendaagse jazz etaleert, maar ook dat de creatieve inbreng van bassist en drummer Erik Verwey naar hoogten voert die hij bij het componeren zeker voor ogen zal hebben gehad.
RINUS VAN DER HEIJDEN
ERIK VERWEY TRIO – PEOPLE FLOW
Eigen beheer
Erik Verwey – piano
Hendrik Müller – contrabas
Daniel van Dalen – slagwerk
Gasten
Bart Wirtz – altsaxofoon
Teus Nobel – flügelhorn
