Met zijn meest recente album mikt het Jazz Orchestra of the Concertgebouw op de aan tendentieuze filmpjes verslaafde internetconsument van 40-min. Althans, dat zou het idee achter de titel van de cd kunnen zijn: The Jazz Influencers. Alleen, weinig filmpje op het schijfje. Evenmin op hun website. Dus niets modieus, maar een jonge generatie serieus aan de weg timmerende musici die in compositie en uitvoering uitmunten in kwaliteit. Dat is wat je hoort op deze cd, van voor tot achter, enerverende muziek, bijna een uur en een kwartier lang.
“Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw heeft de big-bandmuziek in Nederland op de kaart gezet.” Dat zegt het orkest over zichzelf. Het is om te beginnen iets te veel verbeelding. In de Nederlandse traditie spelen bijvoorbeeld The Ramblers, Skymasters en de Boy Edgar Big Band een meer bij het fenomeen big band passende rol. Bovendien, het Jazz Orchestra of the Concertgebouw (JOC) is zo te horen juist geen big band. Het is een orkest dat in meer en minder complexe composities, onder meer van Reinier Baas, inderdaad leunt op het jazzidioom en zo nu en dan arrangementen laat horen die in een big band niet zouden misstaan.
Het album barst van de zeer stevige en afwisselende muziek die helemaal tot zijn recht komt door het puike gezelschap van degelijk en deugdelijk opgeleide musici. Namen als Tineke Postma, Peter Beets, Ilja Reijngoud, Martijn van Iterson, spreken voor zich, overigens zonder de anderen tekort te willen doen. Met zo’n ambitieus repertoire is een dirigent geen luxe. Dirigent Rob Horsting blijft samen met het orkest gelukkig ver weg van het klinische dat op de loer ligt bij een dergelijk muziekrepertoire. Het JOC overtreft alleen al daarin bijvoorbeeld de chique trans-Atlantische broer, het Lincoln Center Orchestra. Onze eigen Jazz Influencers kleuren hun orkestklank steeds subtiel in rijke schakeringen, als waren ze in de leer geweest bij Duke Ellington. Deze fameuze big-bandleider wilde trouwens niets liever dan met zijn orkest en composities salonfähig zijn in de klassieke orkestwereld.
Het JOC hoeft als vermeende big band niet een zaal op de kop te zetten of toehoorders tot een swingende massa te brengen. Dat is maar goed ook, want er zou dan wellicht veel van het auditieve genot verloren gaan. Je luistert ook live liefst intens naar hun muziek. Staand of zittend, misschien (nog) 1.50 meter uit elkaar, diep zuchtend, nog nagenietend als de laatste klanken wegsterven.
Het albumhoesje lijkt een boodschap te willen overbrengen: stedelijke hoogbouw te lijf gaan met een breekijzer. Uitleg ontbreekt. De connectie met de muziek is niet duidelijk. Slopen en breken is niet te horen op The Jazz Influencers, in geen enkel nummer. De geluidskwaliteit is haast onberispelijk. In stille passages hoor je hier en daar wat valse trek. Het slagwerk van de virtuoze Marcel Serierse is soms wat al te prominent in geluidsniveau en in soloruimte. Een kwestie van smaak.
Tot slot nog een compliment: in het cd-boekje staan per nummer de solisten in volgorde gegeven. Want natuurlijk wil je weten wie van de vier trompettisten of trombonisten op een gegeven moment aan het woord is. En een spelletje Raden Maar leidt echt te veel af.
JAN BOL
JAZZ ORCHESTRA OF THE CONCERTGEBOUW
THE JAZZ INFLUENCERS
JOC Records / Challenge Records International
Marco Kegel – altsaxofoon, sopraansaxofoon, klarinet, fluit, altfluit
Tineke Postma – alt- en sopraansaxofoon, fluit
Simon Rigter – tenorsaxofoon, fluit
Sjoerd Dijkhuizen – tenorsaxofoon, klarinet, basklarinet
Juan Martinez – baritonsaxofoon, basklarinet
Wim Both, Erik Veldkamp, Jan van Duikeren, Ruud Breuls – trompet
Jan Oosting, Ilja Reijngoud, Bert Boeren, Martin van den Berg – trombone
Peter Beets, Rob van Bavel – piano
Martijn van Iterson – gitaar
Frans van Geest – contrabas
Marcel Serierse – slagwerk
Rob Horsting – dirigent
