Een carnavalsfeest in New-Orleans-stijl. Zo zou je het Breda Jazz Festival kunnen omschrijven, vier dagen lang tijdens het Hemelvaartweekend. Het jaarlijkse evenement, met ruim 220 concerten, kiest zonder pardon voor begane paden met een focus op swing, mainstream en traditional jazz, met uitstappen naar latin, doo-wop, gospel en blues. Ook die varianten zijn van de gevestigde orde.
Het Breda Jazz Festival is derhalve een feel-good-evenement met hoog swinggehalte en veel verrassende kwaliteit. Hiervoor zorgen de ‘huishoudnamen’ zoals Dutch Swing College, New Cool Collective of Hans Dulfer om er een paar te noemen. Daarnaast zijn er de nieuwkomers.
De nieuwe programmeur Geert Blenckers heeft het dit jaar overgenomen van Roland Kompier. De afgelopen jaren heeft horecaman Blenckers als eigenaar van de Spinolaboot al ervaring opgedaan met het festival in Breda. De Spinolaboot is een bekende naam met hoge culturele waarde voor Breda. Het volledig gerestaureerde vaartuig is inmiddels veelvuldig gebruikt en wordt voor het Breda Jazz Festival uitgebreid met pontons voor drijvende concerten bij het Spanjaardsgat.
Het festival opende met een concert van De Nieuwe Veste Big Band op de Markt. Opgericht in 1998 als het ensemble van Nieuwe Veste, het Bredase centrum voor de kunsten, is de bigband uitgegroeid tot een hecht collectief met solisten van buiten de stad en zelfs uit België. Daar is de bigband geen onbekende bij de Gentse Feesten. Pianisten zijn vaak niet het meest in het oog springend bij big bands, maar een verrassende en uitgebreide solo van Bredanaar Sjoerd van Eijck trok aandacht en ontlokte een spontaan applaus aan de toeschouwers op de Markt. Iets verderop begon in de Willem Merkxtuin het eerste concert van een Festival Surprise Band.
Dat is een terugkerend onderdeel van het Breda Jazz Festival; elke dag worden enkele solisten met een lange staat van dienst uitgenodigd voor een concert met een verrassingsbezetting. De muzikanten zelf weten slechts kort op voorhand met wie ze zullen spelen.
Pianist Bram Wijnands had de eer deze verrassingsconcerten af te trappen. Wijnands is bij ingewijden van de stride-pianostijl goed gekend, zowel hier als in Kansas waar hij de helft van het jaar woont. In de geboortestad van Count Basie en Marie Lou Williams is hij door de burgemeester uitgeroepen als de moderne stride-ambassadeur. Zijn dochter Lucy Wijnands timmert ook aan de weg, in samenwerking met haar vader en ook als winnares van de Ella Fitzgerald Competitie 2021. Ze heeft inmiddels twee albums uitgebracht waarbij ze ook enkele eigen composities presenteert. Haar stijl zetelt in de mainstreamtraditie.
De verrassingsbezetting van Bram Wijnands bestond uit contrabassist Tomek van Leeuwen, drummer Nils Conrad uit Duitsland en dochter Lucy. Tomek van Leeuwen is even authentiek als verrassend als jonge exponent van de real swing thing. Zijn album The Badger Digs Deep, met origineel materiaal kan via zijn website en via YouTube een mooie kennismaking met zijn werk zijn. Al met al was het een zeer geschikte samenstelling van ‘vreemde eenden’.
Wijnands neemt later in het festival nog deel aan een stride-piano-battle met de Italiaanse pianist Luca Filastro en Bredanaar Harry Kanters. Ook Nils Conrad treedt met zijn Amazing Jazzband op, waarbij zeker zijn lange Buddy Rich-solo’s de aandacht zullen trekken. Lucy Wijnands is later in het festival nog te zien en horen in een tribuut aan Frank Sinatra en Ella Fitzgerald, met onder andere de Belgische pianist en organist Dirk van de Linden. Andere surprisebands worden geleid door de Spaanse klarinettist Marti Casals, bassist Bart Wouters van The Jazz Connection en de Zweedse trompettist en zanger Bjorn Ingelstam.
Een kleine greep van wat er nog te zien is de komende dagen; New Cool Collective, Leif de Leeuw Band ft. Berget Lewis, Jan Akkerman met My Focus, en op zondag is er een terugkerend hoogtepunt met de gospelmis in de Grote Kerk. Er zijn ook concerten voor kinderen en de nodige dansworkshops en danspodia.
Kortom in Breda, it’s hip to be square.
Tekst en foto’s MONICA RIJPMA
Als Bredanaar ben ik verbaasd over de quote over de Spinola boot. Dit drijvend drinkgelag zou voor Breda van hoge culturele waarde zijn? Ironie? Het zegt verder genoeg dat de nieuwe programmeur van het BJF een horeca man is… Gelukkig hebben we Duketown, voor de muziekliefhebbers. Maar het klopt: BJF is erg gezellig.