JazzNu is begaan met het lot van de jazz en zijn uitvoerders. Daarom stelt Rinus van der Heijden deze vraag:
Hoe geeft Juan Martinez in het Corona-tijdperk invulling aan zijn kunstenaarschap?
“Jazz is dé muziekvorm die ontstaat in het moment. Hij vindt zijn vorm als hij wordt gespeeld vanuit de interactie tussen de musici onderling en het publiek. Maar wat te doen als er geen concerten gegeven kunnen worden, er dus geen moment is? Vanaf medio maart zijn al onze concerten met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw en Los Hermanos Martínez y Morelo, de groepen waar ik momenteel mee werk, gecanceld. Wij zouden op 12 maart ’s ochtends naar Tallinn vliegen voor twee concerten in Estland en op 11 maart ‘s avonds kregen we te horen dat alles afgelast was (en in principe verplaatst naar 2021).
De rest van de maand maart en begin april waren al redelijk rustig in de agenda van de band, maar in januari en februari hadden we enorm veel gespeeld. Naast concerten in het Concertgebouw, Bimhuis, TivoliVredenburg, LantarenVenster, Porgy&Bess en Theater De Stoep hadden we een bijzondere tournee gedaan met Joshua Redman en Jim McNeely in verschillende grote zalen in Zuid-Nederland. Daarnaast hadden we ons nieuwe album Jazz Influencers opgenomen eind februari. Achteraf was dat een gelukkige omstandigheid.
Nu zijn we bezig met het mix- en postproductieproces van Jazz Influencers, gebaseerd op nieuwe composities van onder andere Reinier Baas, Ben van Gelder, Morris Kliphuis, Simin Tander en Joris Roelofs (‘coronavoordeel’ is dat we veel tijd hebben voor de mix en mastering). Allen millennials die in de afgelopen jaren als solist met het JOC werkten, maar nu voor ons hebben geschreven. We zouden het album half mei presenteren, maar hebben de release uitgesteld tot na de zomer; vanaf juni willen we een aantal singles uitbrengen, liefst als onderdeel van een nieuwe podcastserie. Vanuit de bandleden zijn er ook leuke initiatieven ontstaan, waaronder een heel leuk Stay Home filmpje ter ere van Moederdag.
Als jazzmuzikant leef je voor je muziek. Je werkt aan nieuwe producties, repeteert met elkaar en maakt een artistiek proces door. In een concert komen al die dingen bij elkaar. Adrenaline, opwinding, diepgang en ontspanning. Je speelt samen, reageert op elkaar en deelt emoties met musici en publiek in het moment. Als dat alles wegvalt is het alsof je leven ineens tot stilstand komt.
Met het cancelen van alle concerten vanaf maart leiden we een grote financiële strop. Dat gaat over tonnen en is niet te verzekeren. Pandemieën zijn een ontbindende voorwaarde in alle contracten. Gelukkig hebben we nog wel subsidie en stellen de cultuurfondsen zich coulant op waardoor we onze musici in ieder geval gedeeltelijk kunnen compenseren. Tegelijkertijd is er nog veel onduidelijk over de compensatie voor de geleden schade. Ruim dertig concerten zijn vooralsnog gecanceld dan wel uitgesteld. Een enorme sof. Zonder grootschalige financiële steun zie ik niet hoe de huidige infrastructuur gehandhaafd kan blijven en ik maak me dan ook grote zorgen over het culturele slagveld na corona.
Aan de andere kant: na de Eerste Wereldoorlog en de Spaanse griep die daar op volgde kwamen de roaring twenties, de Jazz Age – dus ik blijf optimistisch over de langere termijn.
Als fotolocatie is het Amsterdamse Conservatoriumhotel gekozen. Een mooie historische plek waar ooit het Sweelinck Conservatorium was gevestigd. Hoewel ik daar zelf niet heb gestudeerd, heb ik er wel vele uren gerepeteerd met collega-jazzmusici.”
