JAZZNU

Who Knows The Whereabouts? Dat is voortdurend de vraag van dopingcontroleurs. Waar verblijven de sporters die we moeten kunnen controleren? Wat doen ze allemaal? Topsporters moeten hun handel en wandel elk uur van de dag kunnen verantwoorden. Over dat soort vragen geeft de cd ‘Who Knows’ van The Whereabouts geen

COLUMN   Een telefoontje vanmorgen van een medewerkster van het North Sea Jazz Festival (hè, wat vervelend nou, heb ik de naam niet goed verstaan). Of ik wat wist van die 700.000 mensen die een week geleden Jazz in Duketown 2021 bezochten. Haar stem klonk bepaald verontrust: “Tsjonge Rinus, 700.000

Egbert van Gruythuyzen. Hij loopt al heel wat jaren mee in het milieu van jazz- en popmuziek. En voeg daar lichte muziek ook nog maar aan toe. De drummer kreeg als puber heel even les van Theo Kieft, drummer van de toendertijd bekende popgroep The Shuffles uit Den Bosch. Nadien

Onder normale omstandigheden en bij goed weer kan Jazz in Duketown zeker op 150.000 bezoekers rekenen. Bij slecht weer is het een fractie daarvan. Dit jaar was het tijdens de Pinsterdagen heel slecht weer en toch meldde het persbericht dat ruim 75 duizend mensen gekeken hadden. Online welteverstaan, want door

Een stormachtige ontwikkeling. Die kenmerkt het nog korte (tweejarige) bestaan van Bonsai Panda, dat via zijn ‘kortetermijngeheugen-muziek’, twee stukken voor kerkorgel en onderstreping van het belang van kunst en cultuur in barre Covid-tijden middels een intrigerende EP, in een muzikale achtbaan is terecht gekomen. En daar niet om maalt, want

Vorig jaar ging Jazz in Duketown niet door, maar dit jaar werd er een online-versie neergezet die er mocht zijn. Afgezien van een paar geluids- en beeldtechnici, ondergetekende en enkele festivalmedewerkers, werd het Jazz in Duketown in een lege zaal. Merkwaardig was het dat er niet vijftig of desnoods dertig

De cd ‘Still Three, Still Free’ van het trio Lazarevitch-Sluijs-Verbruggen sluit net zo ingetogen af als dat hij begint. Het laatste nummer is een respectvolle improvisatie op basis van ‘Les Barricades Misterieuses’ van de Franse barokcomponist François Couperin. Die ingetogenheid past bij de sfeer die de cd oproept: een optreden

Een solo-album is vrijwel altijd de ultiemste uitdrukking van het wezen van een musicus. Alleen een plaat volspelen en dit dan ook nog tot genoegen van hemzelf én de luisteraar vereist durf, creativiteit en inzicht. Contrabassist Dion Nijland nam de handschoen op en zette een robuuste piketpaal neer: ‘I Play

Tot nu toe was het een plan. En het blijft een plan. Maar alleen in de naam. Het Nationaal Podium Plan gaat namelijk op 1 juni van start en wordt dan werkelijkheid. Speelgelegenheid voor de onderkant van de jazzscene en een vorm van inkomen voor de podia. Wat wil een

Met zijn meest recente album mikt het Jazz Orchestra of the Concertgebouw op de aan tendentieuze filmpjes verslaafde internetconsument van 40-min. Althans, dat zou het idee achter de titel van de cd kunnen zijn: The Jazz Influencers. Alleen, weinig filmpje op het schijfje. Evenmin op hun website. Dus niets modieus,